Benvidos


Belvís

Belvís
Seminario Menor de la Asunción - Santiago

jueves, 20 de mayo de 2010

MACEDONIA VIII

 Tras oito días sen abrir o blog, alégrame ver que segue vivo e contar con novas achegas de
Andrés, ademáis das habituais de Antonio e Rafael.

Fútbol/sociedade
  O  domingo, 16, estaba en Barcelona á hora do partido que proclamou ao Barça campión da liga.
Non se necesitaban artiluxios eléctrónicos para coñecer a marcha do encontro. Na praza de Cataluña, con pantalla xigante e miles de devotos, e diante de cada bar con tele cantábanse e celebrábanse os goles; as ocasións falladas con huiiiiiis! de infarto. A partir do primeiro gol as bombas e as buguinas dos coches puxeron a súa cota de contaminación acústica. Camisetas, bufandas, gorros, bandeiras e escudos azulgranas daban monotonía á paisaxe urbana.
  Nunha misa da mañá un acólito a punto estivo de rematar a primeira lectura cun "Palabra de Pep", título dun libro moi vendido. Ao lado brillaba outro best-seller: Messi, historia del noi que se convirtió en leyenda.
   Que tería sucedido se volvesen gañar todos os títulos?
   Onte a mediodía o aeroporto de Barcelona estaba invadido polos exércitos armados coas cores do Atlético e do Sevilla. Colchoeiros e sevillistas conquistaron a cidade por unhas horas. Os de seguridade pretendían dividir a cidade en dúas áreas para evitar enfrontamentos, pero só houbo espectáculo futbolístico. Unha noticia positiva! Ata din as crónicas que as afeccións se abrazaron: as penas compartidas encollen e as alegrías aumentan.
   O fútbol é unha relixión que mobiliza masas tamén en tempos de crisis.

Igrexa con historia e literatura
   Visitei Santa María do Mar, recén restaurada. Unha igrexa impresionante de estilo gótico catalán. Un cartel anunciaba que a restauración fora patrocinada por Caixa Galicia. Daqueles despilfarros igual lle veñen as penurias económicas.
   La catedral del mar, de Ildefonso Falcones, trata novelísticamente da construción desta xoia.

Arredor da criatura
 Falta pouco para o 1º cumpreanos oficial do blog. Resumo as miñas impresións:
1. O blog paréceme positivo, pese á escasa participación. É un lugar de encontro e exposición de ideas.
2. É lóxico que haxa opinións distintas, non se trata de convencer. Con todo, os argumentos lóxicos son útiles no campo da persuasión.
3. As achegas non me parecen monotemáticas, ainda que haxa temas dominantes. Repasando as entradas vin bastante variedade de temas e xéneros: xeografía, historia, lingua, política lingüística, literatura creativa, música, cine, dereito, memorias, bibliografía e wwwgrafía, comentarios de libros e revistas, etnografía, relixión, política eclesiástica, avisos, hemeroteca, política, crítica social, cultura...
4. O hipotético carácter monotemático creo que non é a causa da cativa  participación. Cada un escribe sobre os temas que lle interesan/gustan e poden non coincidir cos intereses doutros. Pero calquera pode colgar os seus temas e ampliar o abano. Se non tocamos balón, non entramos en xogo.
5. Como non sabemos os gustos/intereses dos ausentes, creo que buscar novas estratexias é dar paos de cego. Con todo, benvidas sexan novas propostas!
6.  Podemos revisar o que queiramos, pero sempre seremos os mesmos.
     Dar a criatura , con raquitismo crónico, en adopción paréceme algo complicado. Haberá pais que queiran recibir un crío escrequenado como o Rañolas de Os dous de sempre de Castelao?

Saúde. Eduardo



  

No hay comentarios:

Publicar un comentario