O calamar de Puertas

 Días atrás, en xullo, Antonio Puertas deixábame este desafío no correo electrónico: “A ver se aprendedes a pescar”.

Amigo Antonio, para pescar, e pescar ben, hai poucos que poidan reunir os tres privilexios que ti xa gozas:  creo que hai que estar xubilado (1),  ter unha gamela xeitosa (2)  e (3) ter o apoio dun neto que está tan orgulloso do avó que lle dá patadas ao aire. Non sei se engadir aínda unha cuarta condición: navegar augas da ría de Camariñas.

A min o que me gustaría saber  é se o calamar respondeu na mesa ás expectativas por el suscitadas. E para cantas racións deu, ou se aínda segue agardando no arcón polos amigos que o poidan compartir, animados por un refrescante albariño. Neste caso, eu apúntome.