POR DEIXAR ALGO

Hoxe,ademais de por estar de días,tiven algunhas chamadas pedíndome que puxese no Blog o que publicou onte a Voz.Como o traballo que da é mínimo,é un corta e paga, pois aí queda para que o que o pediu e mais algún que outro que poida entrar teña acceso.Que sexades moi felices na medida en que sexa posible cada un en función das súas circunstancias que como dicía,coido que era Ortega,un e un e as súas circunstancias.

Aí queda:

ANTICORRUPCION EN GALICIA

A Fiscalía contra a Corrupción e a Criminalidade Organizada, é o nome oficial, foi creada no ano 1995, na etapa final do Goberno de Felipe González, Acordamos que foi unha época inzada de casos de corrupción. Neses anos popularizouse o slogan“Vaiase señor González” destacando o Partido Popular por perseguir e denunciar un estado de corrupción asfixiante. Despois de acadar o goberno xa non foi tan entusiasta. No 2003 destituíu a D. Carlos Jiménez Villarejo,e ao ano seguinte o Fiscal Xeral do Estrado, D.Jesús Cardenal, xa propuxo suprimir a Fiscalía anticorrupción.

Nestas días que tanto aquí, operación Patos ,como en Madrid a Púnica seguimos botándonos as mans á cabeza pola cantidade de descarados e desvergonzados que malversan diñeiro público, prevaricando, facendo algo inxusto sabendo que o é. Nin devolven o roubado .nin hai esperanza de que os xulguen mentres non pasan dez ou mais anos Seguen burlándose dos demais cidadáns que pagan relixiosamente os seus impostos esperando un xuízo e unha sentencia que nunca da chegado.

O peor disto é que houbo moita xente pedindo dende hai anos que tivésemos en Galicia unha fiscalía anticorrupción e non fixeron caso nin ao Fiscal D. Carlos Varela , nin a Xunta de Fiscais e ao Tribunal Superior de Xustiza. A resposta sempre era o silencio ou que non era a comunidade onde mais falta facía. ¿Ou será que,como pensan algúns, aos raposos non lle gusta toparse con cans que os persigan, cando van aos galiñeiros?

Pois deica á próxima vez.  Rafael

Como xa comín, despois do xantar, ven o postre ( segundo prometín a algúns- pa que non morran de fame ):

VEÑO DA VIRXE DA BARCA

Veño da Virxe da Barca,

da Virxe da Barca veño,

co pandeiro aqueloutrado,

de tanto viño que teño.

Vou cara a Virxe da Barca,

co meu pasiño lixeiro,

por veces tocando a gaita,

e, por veces, o pandeiro.

A gaita mendada ía

bufando por un remendo,

-por culpa dunha costura-

cunha arte que non entendo.

Canto e bailo co Ribeiro

e co mareo que teño:

...un grolo de aquí e outro de ala,

-a miña bola- vou e veño.

Con saleiro, vou por Muxía,

malia que achico o punteiro,

que rachou en medio da estrada,

mallado por ser festeiro.

Pobriña gaitiña miña,

que estoupou polo remendo;

xa a gaita non vale nada,

e a costureira na entendo.

Veño da Virxe da Barca,

achicado e sen pandeiro,

que mala chispa á parta

     por ter zurcido o punteiro.

Antonio Puertas

PALOMA BLANCA

Paloma blanca, si es que me muero

al cruzar el cielo o el ancho mar,

lleva en tu vuelo mi cancionero,

en tu vuelo lleva este cantar.

Lleva mi amor a quien yo más quiero,

blanca paloma del palomar,

llévale un beso, que es el primero,

que abre los cielos para volar.

Dile paloma que yo la quiero,

como la orilla quiere a la mar;

dile paloma que yo la espero

junto a las olas con mi cantar. 

Dile que he vuelto con mis recuerdos,

dile que he vuelto para soñar

con los luceros aletargados,

que en su mirada yo he visto brillar. 

Paloma blanca lleva mi barca,

si es que a su nido vas a volar,

pues, con sus velas, el cielo abarca,

y surca el tiempo con mi cantar.

Antonio Puertas

CONVIVENCIA 2015

Para que conste onde proceda vou deixar neste muro ou muralla, leva pechada unha morea de tempo, as fotos que me mandou moi dilixentemente o compañeiro Enrique para que se poidan contemplar cun simple clik aqueles que non teñan medo a estes modernos cacharros que revolucionaron por completo a forma de andarmos polo mundo.

E obrigado comentar a sentida ausencia do compañeiro Barral (RIP) que sempre ordenaba facer a foto de todos que logo nos entregaba ao ano seguinte. Desta vez ninguén fixo a acordanza e quedou sen facer.

E de xustiza tamén agradecerlle aos que organizaron esta convivencia o de volver a Belvís onde pasamos o final da infancia e toda a adolescencia. Igualmente o de ir a San Martiño onde tamén algúns pasamos sete anos e como dicía Ramón Senín debestes de ter vivencias moi profundas. A verdade é que como bo militar,seguramente o foi,rigoroso e observador,non lle falta razón. Ante esa monumental Igrexa e diante do retablo barroco mais característico da arte universal foi onde accedemos ao mester de clerecía.

Debe igualmente quedar constancia do satisfeito que quedou Agustín Dios pola alta participación,34 asistentes, este ano. El como bo dirixente bancario acostumado a traballar por obxectivos valora moito mellor ca ninguén a medición dese dato.

Tamén a Enrique que tivo a feliz idea,ademais do traballo na organización, de propor a visita a Igrexa de San Martiño que moito ten que ver e admirar.

A alguén se lle pasou ler no,memento de defuntos ,a lista dos ausentes. Para min era o momento mais desacougante destas xuntanzas. Seguramente por pertencer á dinastía numerosa dos “garcias”dos que quedamos menos da metade.

Como introdución ou exordio para colar as fotos xa é suficiente. No epílogo farei algunha breve consideración e queda xa a peza completa. Diría D. Manuel Calvo Tojo. profesor que foi de elocuencia.

Aí quedan as imaxes:

Pois nada masi como epílogo: mercade tinta e mais estilográfica se a perdestes e cando non teññdes algo mellor que facer deixade algo neste taboleiro para xeral coñecemento se vos parece ben.Saúdos para todos e seguiremos vivindo que "Vivere neccese est,navigare non est neccese.Rafael