Benvidos


Belvís

Belvís
Seminario Menor de la Asunción - Santiago

viernes, 30 de noviembre de 2012

CONGRATULACIÓNS E PARABÉNS AOS ANDRESES


No día de San Andrés é de xustiza felicitar,xa que están de días,aos que levan ese honroso nome do apóstolo irmán de San Pedro. Do curso noso están Andrés Vilariño a quen a vida tratou mellor có outro Andrés L. Amboage que tivo que emigrar á capital e,como consecuencia da creación das autonomías,non puido volver á súa terra, contra a súa vontade, seguramente.
Pois desexarlles que teñan pasado o que vai de día ben na compaña da súa xente querida e tamén o que resta que xa non é moito.
Como dicía D. Alejandro Carou, profesor de Latín, os santos hónranse traballando e daba a clase sen mingua ningunha.
Despois deste bos desexos para os Andreses compre. para encher algo mais esta contribución ao blog,deixar uns vencellos para quen os queira abrir:

1º.- Respecto a festividade do día:Andrés el Apóstol - Wikipedia, la enciclopedia libre

2º.-Respecto ao santuario do que en Galicia hai unha gran tradición e onde está un compañeiro tamén noso: Bretal Sande:San Andrés de Teixido - Wikipedia, la enciclopedia libre

3º.- Unha denuncia desta sociedade tan inxusta e corrompida e que me chamou a atención polo claro que fala e o ben que se explica o profesor que non ten pelos na lingua:

 4º.- Especial para os festexados unhas pezas musicais que levantan o ánimo:

Baladas Galegas - Unha noite n'a eira do trigo (Juan Mon

 Baladas Galegas - Doce sono (Juan Montes) 

  Baladas Galegas - O pensar d'o labrego

 Baladas Galegas - As lixeiras anduriñas

 Baladas Galegas - Lonxe da terriña

 E mais nada. Deica a próxima. Saúdos a todos. Rafael




O mes que comeza con Tódolos Santos e remata con San Andrés, algo debe ter ese santo pa que o lembren dúas veces en apenas trinta días.
Eu penso que por mor de tanta friaxe, de tanta aviaria e de tanto gripallo. O santoral axiña recorreu a el pa que nos votase unha man, xa que, os demais, nada fan por remediar os nosos males.
Exemplos da valía do santo milagreiro, témolos “ comarea”
Xa o imán do noso Patrón, non senta á esquerda, porque é de dereitas, e celebra o seu santo na estrema do mes ( amiguíños si, pero non revoltos )
O conto ven de vello: mentres o primeiro estaba a despregar as redes por estribor, o outro, dálle que che pejo, que tiña que ser por babor; e, mentres a nai querería deixar a todos eles atados e ben atados dentro da súa barca, asentando a cada quen en seu lugar, o único que logrou, foi que marcharan cada un polo seu lado ( “ nin pa ti nin pa min “ )...un pa poñente e o outro pa levante.
No fondo levábanse ben, e, tódolos anos, vense na romaría de San Andrés de Teixido, Cada un, gabea disfrazado entre toxos e silveiras ( pa gardar as aparencias ) mais, sempre, por camiños distintos. Logo, na cima, confúndense nunha gran aperta, e celebran o seu encontro con bombas de palenque. Aquel estoupido, percorrendo de arriba abaixo as placas Americanas, e os candís do Pacífico, nun alarde de grandeza competitiva entre irmás.
Aquelas impresionantes fallas, nada teñen que ver coas de Valencia (bufidos de carneiro ) onde o estrondo e o fogo, pasma ao mundo enteiro...Mais, sempre, gardando as distancias e as aparencias, entre reviravoltas e miradas nesgadas de bos irmás.

Por iso, non podo menos que ceibar este FELIZ DIA aos ANDRESES que pululan por estes mundos cibernéticos, e que poden estar fachendosos co seu santo.

Antonio Puertas

jueves, 22 de noviembre de 2012



¿Justicia?
SR GALLARDÓN : Me encuentro ante un dilema :no sé si considerarle uno de esos privilegiados –incapaz de situarse en la realidad porque su experiencia le aleja de la del “común” –o si encuadrarle en ese otro grupo de los que –buscando el interés de parte -actúan dentro de aquella categoría que califico ,en términos jurídicos ,de lesa patria –por la trascendencia negativa que tales conductas tienen para el bien común .Me explico : si se produjese el hecho improbable de que una empresa de electricidad se instalase en los bajos de su vivienda- a espaldas tanto del ministerio de industria como del ayuntamiento correspondiente y ,por supuesto ,de los vecinos-usted lo tendría fácil : levantaría  el teléfono ,llamaría al alcalde de su partido o a la empresa  avasalladora y al día siguiente el asunto estaría zanjado .¿Sabe que le sucedería a una comunidad de vecinos como la mía? : que la primera carta que enviase al gobierno de Madrid “se perdería” ,tras la segunda le remitirían al ministerio de industria -donde ,de nuevo ,se “evaporaría” la misiva-y tras reproducir el envite le contestarían que –“según la empresa –tiene los papeles en regla y que la instalación cumple con los requisitos legales” (claro está , certificado por uno de sus técnicos) . El ayuntamiento le replicará “que –consultados los antecedentes obrantes en esta institución -no se localiza licencia que ampare el ejercicio del citado centro de transformación” .Las pesquisas que le prometen  hacer en 2006 “sobre si la citada instalación figura en los proyectos que sirvieron de base para la construcción del edificio” estará sin gestionar en abril de 2012 .Usted ( bueno ,usted no .el “pringao” del que le vengo hablando) ,les facilita las cosas presentando “la célula de calificación definitiva” del ministerio correspondiente en la que no constan en el proyecto más que viviendas y espacios comunes para los propietarios .El vecino pide ,en nombre de la comunidad ,que se haga retirar a la empresa su transformador argumentando :que la misma no entró nunca en tratos con los propietarios ,ni pagó jamás cuota a la comunidad ;que la instalación ocupa un espacio que nos pertenece ,que estamos ante un ente “fantasma” tanto desde el punto de vista legal como administrativo y que además ,consideramos peligroso que el transformador –que ya nos dio un susto-permanezca en su actual emplazamiento .¿Sabe que sucede a día de hoy? :el silencio .¿Le parecería normal que después de la dejación de funciones que tales comportamientos representan por parte de las administraciones tuviésemos que ir a juicio con unos y otros a gastarnos unos dineros que la diligencia de los funcionarios debería haber  evitado?.Le voy a poner otro ejemplo-entre los muchos que podría presentarle : supongamos que un hijo suyo se presenta hace unos años a una oposición para profesor de enseñanza media y que su padre-como ciudadano que cree en la igualdad de oportunidades- “no hace valer” su condición de alcalde da Madrid .Terminada la oposición su retoño le cuenta que una reclamación de baremo no fue atendida dentro de la misma-como correspondería- y que de haberse revisado él sería ya funcionario .Usted levantaría ,una vez más el teléfono ,llamaría al ministro  para plantearle :”mi hijo dice que …” .No te preocupes Alberto ,en una hora te llamo .Qué hubiera sucedido en el peor de los casos? .Que en el despacho del jefe de personal del ministerio le habrían mostrado el acta del ejercicio oral y el baremo rectificado .Lo siento-escucharía decirle :ambas notas sumadas te dejan detrás del último de la oposición .¿Sabe que me hubiera pasado a mí? : que después de escribir media docena de veces al ministerio sin recibir respuesta ,finalmente tendría que denunciarlo .El ministerio-que habría pensado la oposición para “meter dentro” a los interinos que llevaban más de 20 años como tales-se hará el sueco y empezará alegando ,primero ,que yo habría recurrido antes de tiempo .Cuando el defensor del pueblo le recriminase tal conducta dilatoria él vendría a manifestar que el demandante no llegó-ni con los puntos que le reconoce el tribunal de justicia-a la puntuación mínima para ser funcionario .¿Oiga?- diría usted (perdón ,yo) :¿Por qué he de creer su palabra si ya se escaqueó varias veces para no entrar en el fondo del asunto? .¡Ponga encima de la mesa el acta que le enseñó al sr Gallardón! .Y así con dimes y diretes ,con trampas legales ,con sustracción de documentos (o retención  -si somos más suaves) ,alegando mentiras que el demandante prueba que lo son ,mediando connivencias entre administraciones ,llega usted (siempre se me olvida :yo) al tribunal constitucional .Y aquel que incumplió la ley ,que puso todo tipo de obstáculos a tu derecho , terminará saliendo “de rositas” porque  tu caso –después de 20 años de lucha-“no tiene suficiente relevancia constitucional” .Te has gastado un “pastón” en abogado (porque a partir del Supremo ya eres tonto y no sabes defenderte solo) para nada .Otros no cumplieron con sus propias normas pero “el pagano” eres tú .¿Y encima pretende-sr Gallardón-poner más palos en las ruedas de mis derechos con cargas económicas para defenderme de impresentables como si la justicia fuese agua clara y los comportamientos de las instituciones transparentes? .Estoy por definirme por que usted quiere evitar a las organismos públicos , a las grandes corporaciones ,empresas y comercios el fastidio de los “moscones” (los que están por debajo de mi ,los que no pueden organizarse por sí mismos ,ya no  le inquietan :están en absoluta indefensión) .Y eso en un nuevo orden sería reclamado por “los míos” como conducta de lesa patria- ya que deja a merced del “fuerte” a la inmensa mayoría .Lo suyo –sr Gallardón –es propugnar esclavitud pura .Pero explicar qué entiendo por ella y su contraria ,será cosa de otro artículo .

domingo, 18 de noviembre de 2012

GANDUXOS IX

Díxenlle onte a Andrés Amboage, mediante estes medios electrónicos,que hoxe escribiría algo para deixar aquí e por tanto,como as promesas deben de cumprírense,aí van unhas puntadas con fío de coser. O de bordar deixarémolo para outras ocasións mais solemnes.

En primeiro lugar darlle os parabéns ao mencionado compañeiro polo artigo intelixente e ben razoado que nos deixou sobre a xornada de folga do dia 14 N. Como el manifestaba as razóns eran de peso. Así o entendeu o conxunto da poboación que acudiu masivamente a convocatoria. Polo menos aquí na Coruña a manifestación que se realizou ao medio día botouse á rúa media cidade e arredores.

Había unha cantidade tan inxente de xente que moitos dos que acudiamos desde a Mariña, cara á Palloza de onde saía, subimos ao viaduto a altura de Linares Rivas e,dende unha situación privilexiada,observamos a multitude de colectivos que participaron: Ademais dos sindicatos de clase había colectivos de sanidade,de policía local e nacional,da axencia tributaria,dos xulgados,do ensino,de servizos sociais,das empresas en ERE,avogados,xuíces e moita xente de toda idade e condición.

Como hoxe nos podemos auxiliar das imaxes ,valen mais que as palabras, aí van esas que axudan a facerse unha idea:




 


¿Quen é o entrevistado? Pódese ver aquí ou noutras páxinas da Internet:


 
E o terceiro ganduxo é ofrecervos,para quen queira pasar unha hora e media aprendendo algo,un documental que anda este ano pola rede a que acabará dando os seus froitos. Explica de modo fundamentado,con argumentos potentes,esta ola,xa vende vello,de neoconservadurismo económico, e mais de ideas nas que se sustenta ,e que está facendo na sociedade os estragos que xa ninguén ignora.
Despois de velo ninguén queda indiferente. Polo menos con quen eu o comentei. Vese aqui:


E a cuarta e última cosedura e algo de risa.

 
Pois nada mais. Saúdos para todos. Que a vida vos trate ben e deica outra.Rafael

lunes, 12 de noviembre de 2012



HUELGA PREVISIBLEMENTE DESCAFEINADA
Mire ,sr Presidente ,no se nos ponga orondo por que –pasado el día 14-compruebe que el número de participantes en la huelga haya sido inferior al deseable para la dignidad de los trabajadores ,de la justicia social y la democracia .Se multiplican los ciudadanos que llegan mal a fin de mes ,los que “se las ve negras” para pagar la hipoteca ;quien teme ,con razón ,que-estando a merced de la voluntad arbitraria del empresario gracias a usted -la ausencia de su puesto de trabajo pueda adelantarle un despido que ya presiente ;hay quien ante tánto poder se siente descorazonado y quien-de buena fe-se cree su propaganda : que una huelga es un mal para el bien general .En tales condiciones ,o se es muy osado o la desesperación le domina ya ,para que decida echarse a la calle .Habrá quien se queje de que algunos piquetes ejercieron cierta violencia sobre la voluntad de los trabajadores-aunque nada dirán de los patronos que por acción ,omisión o amenaza directa lo hacen con mayor eficacia e impunidad .
La Revolución francesa y el sello que imprimió está tán borroso que si echamos la vista atrás reconoceremos en el mundo de hoy más los rasgos de una sociedad estamental que aquéllos que dignificaron las relaciones humanas .
Se pone el foco de atención en los desahucios y en el hipócrita diálogo de los principales partidos para frenar sus consecuencias .¿Acaso esta manifestación sangrante de la opresión del fuerte sobre el débil no dura más de un siglo aunque en este momento resulte especialmente patente? .¿No nos avasallan todos los días más de una empresa de telecomunicación tratando de impedir que nos demos de baja en sus servicios o cobrándonos no sabemos qué? .¿No estamos a merced de las condiciones que los bancos nos quieran dictar? .¿Conocemos ,de verdad ,qué nos ofrecen las empresas de alimentación o la calidad de los productos de las industrias? .¿Tenemos alguna posibilidad de control sobre todo aquello que nos afecta? .¿No se muele a palos y se toca el bolsillo con multas a quienes se atreven a reivindicar derechos y denostar comportamientos miserables mientras se tolera con complicidad que se sobrepasen aforos pactados-poniendo en peligro la vida de unos jóvenes deseosos de distracción ya que no tienen ni trabajo ni incentivo para buscarlo? .¿No es lo que ,probablemente ,sucedió en Madrid Arena cuando se hizo un contrato con la empresa para que el evento no superase las 5000 personas mientras alguien-bajo la mesa-recibió un sobre por mirar para otro lado cuando el local excediese las condiciones pactadas? .¿No asistimos a diario al desvelamiento de acciones alevosamente lesivas para el bien común pero “muy productivas” para los corruptos sin que  pase  ,casi siempre , otra cosa que cierto ruido mediático? ¿No es todo esto exponente demostrativo de “la superioridad” recuperada del poderoso frente al inerme que caracterizó el comportamiento medieval? .No obstante que ,en aquellos tiempos ,el siervo de la gleba no podía desligarse del terreno que tenía señor nos consta que–en la medida que lo permitían los conocimientos de la época y la conveniencia del dominador-tenía asegurado el cobijo y el avituallamiento ;los artesanos disponían de “un espacio laboral” estable que les garantizaba el sustento para ellos y sus colaboradores-que además hacían trabajos socialmente necesarios y personalmente gratificantes ,creativos .El comerciante preveía una clientela permanente-dada la escasa movilidad de la población y la mentalidad poco competitiva de la época ;y sus subordinados gozaban-como ahora en muchos ámbitos-de las migajas que “el amo” quisiera “graciosamente” concederle .Hoy ,en cuanto el trabajo afloja , “el común” cae en la más radical inseguridad y el estrés .Y nadie-ni desde la política ni desde la economía-asume ninguna responsabilidad ,salvo la de los beneficios .Entonces–como ahora-se padecía dominación pero tanto por la cercanía en el trato como por la estabilidad de las relaciones como por la dependencia respecto del entendido cabía una mayor proximidad entre las partes .Hoy ,las relaciones son más precarias :”de usar y tirar” ,con campos de dominación amplificados .
¿Algún experto en calcular ventajas me podría decir cuánto nos ahorraríamos en enfermedades y en represión de la violencia inducida si el “orden” económico fuese menos acaparante?
Aunque ya no estoy en el circuito laboral-que me permitiría participar plenamente en la huelga-estaré en la manifestación por los tres motivos apuntados al principio ,porque me están saqueando mi pensión de mil maneras y porque me chantajean con “ o te callas o te metemos en casa a hijos y nietos” .¿O no? .

viernes, 2 de noviembre de 2012

FRAUDE OU ROUBO DE COLO BRANCO E LUVAS DE OURO POR AUTORES CON AVOENGO,DIGNIDADE E SOLVENCIA SOCIALMENTE RECOÑECIDA.


Neste día segundo do ano celta que se iniciou na noite do Samhain escribirei algo sobre o que acontece nesta suciedade e que xa,vacinados, nin nos altera nin nos da frío nin quentura.

O título é alongado e semellante a aquelas teses que viñan nos textos de Teodicea ou Psicoloxía Racional que eran,mais ou menos,do teor literal seguinte:”Passiones qualescunque sint in animali non sunt in anima qualiscunque sit, sed in corpore quod sub ......

Como vedes era un arquetipo de información e formación. Débese ter en conta que xa os romanos,inventores do dereito latino, prevían que as normas habería que interpretalas conforme a realidade social do tempo en que deban de aplicarse.

Pois indo ao fondo do asunto trátase de comentar unha resolución- sentencia do Tribunal Supremo ditada hai uns días pola que desautoriza unha práctica corrupta que se daba nas Notarías de toda España que supuxo un fraude cifrado en case 100 millóns de Euros cada ano desde o ano 2007 ata o mes de Maio pasado.

No 2007, Zapatero non fixo todo mal, acordou nun R. Decreto que os Notarios e Rexistradores da Propiedade non poderían cobrar cando se cancelase unha hipoteca mais de 55 Euros,notarios e 24 os rexistradores. Estes ,a pesar de que a lei era tan clara como a auga,entenderon pola súa conta que solo afectaba a aquelas hipotecas que cambiaban de banco ou de hipotecado, o que en dereito se chama subrogación ,e non ás outras.
Por tanto seguiron cobrando por conceptos tan chuscos na factura como os seguintes:

Información do rexistro .....24 E.
Fax de comunicación..........30 E.
Certificado de cargas..........24 E
Dilixencia de catastro.........18 E
Certificacións bancarias.......60 E
Busca de antecedentes........60 E

E así despois de denuncias da OCU seguiron actuando estes insignes cabaleiros, dignos de respecto e admiración pola xente do común,ata o 11 de Maio pasado en que o goberno nun Decreto Lei incorporou unha transitoria que lles permite cobrar en función da contía do préstamo e nunca menos de 90 Euros.

O Presidente Rajoy quedaría mal se non tivese un detalle cos seus colegas rexistradores e mais cos notarios. Xa vedes que como dicían aquelas pintadas nos WC públicos: “Por mais guapo que un sexa,aquí o que non caga mexa”. Por poñerlle unha pinga de ironía Isto que escribo é un desafogo que non ten outra utilidade mais ca ,se neste tempo de 2007 a 2012 tedes ou coñecedes alguén que cancelase a hipoteca,que comprobe como lle estafaron,roubando con engano, uns persoeiros que como mafiosos se puxeron de acordo para delinquir e que non irán a cadea e seguirán sendo honorables e respectables.

Para quen queira saber mais:


Pois mais nada .Saúdos aos bloganos que non se desaniman. Especialmente para Málaga,para D. Miguel,estivemos de Santo o mesmo día,que prometeu que unha vez xubilado e pensionista nos contaría moitas cousas da súa rica vida social e de colaboración cos que o necesiten.
 
A ver se D. Eduardo sanda e tamén nos conta cousas interesantes. A Andrés Amboage que nos deixa unhas acertadas reflexións dignas dun bo alumno de Méndez Palleiro que nos ensinou as regras dos siloxismos que axudan a descubrir as demagoxias imperantes e rampantes. E aos demais, cando teñan tempo e ganas,que se asomen a esta fiestra que case sempre está valdeira como é o título daquela bonita obra do rianxeiro Rafael Dieste que estreara no outono do 1935,na que facía de D.Miguel o propio Castelao que tamén a dirixía. Que teñades bo mes. Acordade o que dicía o refrán: “Bendito o mes que comeza por Santos e termina por San Andrés”.Rafael.