QUOUSQUE TANDEM?

Así empezaba aquél famoso discurso de Cicerón no Senado: "Quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra?¨".  E digo eu, matatis mutandis,  ¿Hasta cando o noso pobo seguirá aguantando todo o que lle boten enriba os impresentables que nos gobernan?.

Calquera persoa honrada, que posúe un mínimo de dignidade, cando comproba que non pode cumplir un compromiso formalmente adquirido, polas razóns que sexan, non dubida en recoñecelo ante a outra parte, pedir perdón e quitarse do medio discretamente.  Pois da mesma maneira parece lóxico que o señor Rajoy, xunto co seu equipo, dado que non son capaces de poñer en práctica ningunha promesa do programa co que gañaron as eleccións; que se ven obligados , sexa por incompetencia ou sexa porque así llo impoñen de fora, a facer todo o contrario e afundir ao país na miseria; que era mentira que sabían o que tiñan que facer para que os mercados confiaran neste país e así iban a atallar a crise, etc. etc. deberían simplemente dimitir e que se convoquen novas eleccións; porque facer un referendum coas medidas propostas por este equipo parece inviable, primeiro porque todo son improvisacións semana a semana e polo tanto non serían capaces de presentar un programa concreto e con certa garantía de eficacia, e logo porque pretender que os pobres paguen o pato sin ter culpa ningunha da desfeita, mentras os verdadeiros culpables seguen sen inmutarse e coas alforxas cheas, garantiría un non rotundo na consulta.  Coido entonces que por decencia deberían dimitir. Pero claro aquí non dimite ninguén en ningunha institución do Estado; desde o rey hasta o último carguiño do aparato do poder, todos din que teñen a conciencia moi tranquila.

Semella que en vez de vivir nun Estado de Dereito máis ben vivimos nun Réxime. Indúltase aos políticos corruptos e proclámanse amnistías fiscais; non se piden responsabilidades a ningún dos que nos levaron a bancarrota, todo máis un relevo do cargo cando xa apesta pero nada de devolver o diñeiro que meteu no cazo.  En Islandia os cidadáns tumbaron o goberno, procesaron a todos os responsables da ruina, negáronse a que o pobo tivera que pagar a deuda contraída por aqueles incompetentes e puxeron no poder a quen agora os está sacando a flote.

Cando vexo os do PP aplaudindo no Congreso cada puñalada que o seu xefe iba cravando nos corpos dos humildes e desgraciados deste país, sinto vergoña, náuseas e profundo desprecio por ese fato de estómagos agradecidos. Pero os do outro bando non son mellores. Aquí todo se reduce a "quítate ti para poñerme eu no sitio".

Fíxose unha comunidade europea de mercaderes; a economía non está ó servicio dos cidadáns; non hai unidade política que fixe as normas, éstas son impostas polos que teñen o poder financeiro; nada se rexe por principios éticos nin se respetan valores sociais; o dogma é o neoliberalismo posto ao servicio do capitalismo salvaxe. Hay que privatizar tódolos servicios públicos no nome da eficacia económica. Que os ricos sexan cada vez máis ricos e aos pobres que lles dean.

Aguantar e calar a ver en qué queda a desfeita fainos a todos cómplices da inxusticia. Penso que non queda outra que a insumisión non violenta. Estou seguro de que o outono próximo vai ser bastante mais quente que o verán e ogallá que sirva para empezar algo novo que faga renacer a esperanza. Fernando Ledo.