Que teñades todos unha boa semana.

DEIXEI MIÑA TERRA

Xogando a tornela, deixei miña terra,

xogando a tornela e cruzando as espadas;

co aro, o trompo, ou a raia – despois da pos guerra-

e, cos meus tira croios …¡ que tantas pedradas ¡

Xogando a tornela, e, a mociña, ca raia;

cos meus amoriños ¡ que tan ben brincaba ¡

e o trompo viraba por debaixo da saia,

nos pes da meniña, que, alegre, cantaba.

Por aqueles tempos de feliz infancia,

os soños voaban nunha bagatela

metidos nos xogos da perseverancia,

bailando: “ Carmiña, Carmiña, Carmela

…con zapatos brancos e medias de seda “

deixei a terriña que non tiña cancelas

nun inmenso mar de ovellas de seda,

sen coto á infancia, sen olliños pa velas.

Antonio Puertas.