OS MEUS CONTOS

EL BIG BANG

Recentemente o mundo enteiro estaba pendente do LHC, Gran Colisionador de Hadrones do CERN, que , concretamente o día 30 de Marzo, conseguiu en laboratorio a colisión de protóns, con unha enerxía total naquel aparello de 7 TeV, ocasionando unha enerxía 7 mil veces superior a súa propia masa.
Haces de partículas tan finas como as dun cabelo humano, as fixeron circular e colisionar  reproducindo, a escala, o que puido ser aquel descomunal BIG BANG, co que se supón foi a orixe  do universo fai aproximadamente 13.700 millóns de anos.

O mundo sobre o que actúa a gravidade sobre os obxectos materiais , xa foi descrito por Newton, pero a ciencia é incapaz de explicar ( de momento) o mecanismo da xeración da masa.
A materia visible do universo, a que emite luz, é só un 5 % do total, mentres a materia escura ( a que non emite luz- buratos negros-) constitúe un cuarto do total.

¿ Que é a materia escura e a enerxía escura ? ¿ Existen dimensións extras que descoñecemos?…Todas esas preguntas sen respostas, ben poden quedar resoltas nos anos vindeiros unha vez que se vaian analizando os datos que recollío o acelerador  LHC, nos anos vindeiros.

Sen dubida a comunidade científica e o mundo enteiro está de parabén. En adiante ábrese unha nova era que vai, seguramente, a que poidamos ter unha percepción distinta do universo, así como aplicacións que os científicos van a dar cos seus experimentos, por ejemplo, a novos tratamentos de enfermidades, moitas delas actualmente incurables.

Ata aquí, o resumo moi simple do que é a parte científica. Pero, as preguntas sen resposta a onde a ciencia non alcanza, ¿ quen as pode explicar?…

Antes deses 13.7OO millóns de anos …¿ que había nesa escuridade absoluta ?… , sen luz, sen materia, sen tan sequera escuridade?…A Biblia, que foi escrita a base de contos, para que as xentes a poideran entender; dinos quen nun principio “ EXISTÍA EL VERBO …”  (verbo quer dicir palabra) e que ese Verbo era Deus… Deus non precisaba nin da luz, nin da escuridad, nin de elemento algún ou materia, pois Deus é espíritu e habita noutra dimensión incomprensible para o noso entendemento. Foi El quen provocou ese descomunal estoupido ?…Non podería ser outro, tan só El habitaba en se mesmo.
Nó experimento din que houbo un choque de dúas haces de luces, ou protóns,  un positivo e outro negativo… e, dese choque, naceu a materia;  naceron os universos; naceron os mundos visibles e invisibles…, as estrelas, os mares,… a evolución… etc. etc…

Eran eses dous polos opostos o ben e o mal ¿ …? ¿ Era Deus e mailo demo, nun combate eterno entre o un e mais o outro ? Tal vez nunca o logremos saber. Pero o que si está claro é que todo o creado levamolo na nosa propia esencia; un pouco de cada: o ben e o mal, o nobre e o cativo, o negro e o branco, auga e lixo, dereita e esquerda; o tolo e o cuerdo…Somos, en definitiva, un peliño insignificante no laboratorio de Deus.

Antonio Puertas