TERRA DE FRATERNIDADE

En cada esquina, un amigo
   Aquí non callou, Rafael, o soño da revolución portuguesa, pero a nosa revolución/transición chegou por vía natural e guiada por civís, que me inspiran máis confianza. Houbo que esperar tres anos, pero a aventura saíu ben, pese a que toda aventura conleva risco e sorpresa.
   Paréceme útil recuperar a mensaxe de Xosé Afonso cando lle puxo voz e fondo á revoluçao:

En cada esquina, un amigo.

En cada rostro, igualdade.

O pobo é quen máis ordena:

terra de fraternidade.

   Hoxe parece unha utopía cósmica para España, nas vertentes política, eclesiástica e xudicial, pero non debemos desesperar.

Poder xudicial

Despois do publicado sobre a Lei da Memoria histórica, a guerra civil e a ditadura, pouco novo se pode engadir sen repetirse.

O caso Garzón está envelenado desde hai tempo, e segundo as opinións que se publican nos medios, cae en moitas  contradicións. A última, o xuíz instrutor dando ordes á acusación particular, Falange e Manos Limpias, para que corrixisen os seus escritos de acusación.

Non son experto en leis, pero pregúntome como admitiron a trámite a querela  se os escritos non concretaban a acusación.

Coa recusación do instrutor o caso parece dar un xiro e mesmo parece que este empeza a xogar á defensiva.

Chantaxe/suborno

   Publicouse que a Garzón lle ofreceron retirar todos os procesos abertos contra el, a cambio  de que    abandonase a Audiencia. Isto é chantaxe, suborno ou as dúas cousas?

Conclusións

1. De estudantes, dos libros de historia só estudabamos as páxinas impares (da dereita).

2. A raiz deste escándalo nacional e internacional non está nos intríngulis procesais, quizais na presenza  invisible pero real dun franquismo emboscado.

3. A transición parecía ser modélica mentres uns puxeron  a xenerosidade e aceptaron seguir caladiños.

4. Os que se opuxeron frontalmente á Lei da Memoria son os mesmos que recorren a ela para acusar a Garzón de prevaricador.

5. Este tema non debería ter nada que ver con partidos nin con simpatía/antipatía por un xuíz; ten que ver co dilema de humanidade ou inhumanidade, como escribiu o profético Camus sobre o drama español.

L´Estatut 

   Trazas folletinescas ten tamén o binomio Estatuto catalán e Tribunal Constitucional, non sei se caducado pero si lacazán. Ante as últimas novas, a catalanofobia e o catastrofismo de certa prensa madrileña, prefiro pensar no Messianismo do Barça-Inter e programar o veraLeo do novo calendario:

leoneiro, messifebreiro, marzoleo...

Saúde. Eduardo