Benvidos


Belvís

Belvís
Seminario Menor de la Asunción - Santiago

miércoles, 13 de abril de 2011

A gheada no galego escrito (Andres GV)


Se cada inglés ou cada castelán de Burgos ("está paí, con las ovejas") se considera con dereito a escribir como lle peta, as linguas e o nivel coloquial das mesmas irían ao desastre, porque é o nivel da escrita a que fixa e corrixe aquilo que na fala cotiá moitas veces descoidamos. É un erro erixirse en académico autosuficiente da propia lingua, en primeiro lugar porque non me pertence a mín, e de todos os que a usamos. A ortografía non é outra cousa que o respecto, o coidado e tamén o agradecemento que lles debo a quen me transmitiron a miña lingua. 
Desculpa, Antonio, o acento escolar deste comentario. Non es ti o único que se considera con dereito a usar a ortografía como che pete. As tachaduras e enmendas nos sinais de tráfico son outro exemplo diso mesmo. 
Se queres representar na escrita o fenómeno dialectal da gheada deberías usar a combinación destas dúas letras: gh.  Reserva a "jota" para bailala.
Transcribo unha nota dun libro de texto de lingua galega da antiga EXB, 8º Curso:

A gheada e o seseo
Tanto a gheada como o seseo son alteracións fonéticas dos fonemas //  e  /g /.
  • A gheada consiste en pronuncia-lo fonema / g / coma un j ( / x / ) castelá ou de xeito aspirado gh, segundo as zonas: amijo ou amigho, peja ou pegha.
  • O seseo consiste en pronuncia-lo fonema /q / como / s /: pesa por peza, caso por cazo.
Sobre estas dúas alteracións fonéticas hai que dicir que son correctas na fala coloquial, mais na fala culta non se deben de empregar. Nunca se deben reflexar estes fenómenos na escrita.
 Coa miña admiración e amizade.
Andrés.

No hay comentarios:

Publicar un comentario