A MIÑA CASIÑA

Ó subir pola do Medio,

e, a de Corral, ó pasar,

alí está a rúa Pizarro,

alí comezou meu cantar.

Alí as miñas lembranzas

vividas no meu lugar,

soñando volver con elas,

soñando con retornar.

A brancura da casiña

 e mailas fervenzas do mar,

fanme chorar cando penso

no meu rueiro, no meu fogar.

Laiando fun pola vida,

cantando fun polo mar;

 areas da miña vila

marcaron o meu pisar.

Canto mais lonxe pisaba,

mais me poñía a chorar,

e, o entrar polas Carballas,

rexurdía o meu cantar.

Cantaban comigo as fontes

e as neniñas ó falar,

cantaban os paxariños,

e, bruando, cantaba o mar.

O balcón da miña casa 

e os xeranios da miña nai,

polo miudiño cantaban

ó ver pasar ao meu pai.

Todos engadían algo,

todos querían cantar,

un remuíño envolvente

buligaba por meu fogar.

Antonio Puertas