Benvidos


Belvís

Belvís
Seminario Menor de la Asunción - Santiago

domingo, 19 de mayo de 2013



Verdad ,educación y convivencia
El orden de los términos del epígrafe expresa la importancia relativa de cada uno ; y , su contigüidad , la necesidad de su implicación . No hay posibilidad de educación sin verdad y no es posible la convivencia sin estar educado en y desde aquélla  .Es mi tesis 
.Ahora que se acaba de aprobar la nueva ley de educación me gustaría lamentar en voz alta su previsible fracaso .No lo atribuiré a la condición de no consensuada en la forma y mercantilista en su inspiración de fondo ;alejada ,por tanto ,de la traza humanista que se le supone según los principios constitucionales .Lo achacaré a su falta de verdad :a un proyecto educativo le falta verdad cuando se falsea la historia para contarla no en función de los datos objetivos sino de las conveniencias partidistas ,nacionales o de miopía social ;le falta verdad cuando- lejos de poner al educando en situación de comprender el mundo del que aún no forma parte -se le dificulta porque no se tiene en cuenta el contexto psicológico y social en que se encuentra - muy distinto del de los que están ya supuestamente integrados y que-instalados en su atalaya-pretenden que los educandos “les sigan” ;se falta a la verdad cuando se concibe el formar como un instrumento de integración laboral olvidando la necesidad de “sentido” que todo humano posee ;y que no se logra si se obstinan en conseguir “peones” al servicio de un “orden” (social ,político y económico) que no pasa por el consiguiente tamiz de la crítica personalizada , la comprensión de las interrelaciones sociales-fundadas en la transparencia informativa y en la regulación jurídica eficiente-y en dotar a profesores y alumnos de los medios técnicos ,pedagógicos y de independencia ideológica y de control político-necesarios para que realidad y verdad puedan coincidir-desde la búsqueda libre de una  interpretación de lo “que hay” ;se falta a la misma cuando en lugar de perseguir un mínimo común denominador ético y acercar al ciudadano en fieri a un mundo social y político honestamente diseccionado ,se le trata de imponer los primeros y disolver la comprensión de los segundos entre palabrería hueca y explicaciones mendaces que ocultan el uso privado de los bienes y el interés público ;se falta a la verdad cuando la ciencia se enseña más como instrumento de dominación de quienes la van a patrimonializar que como medio de procurar las mejoras que potencien el mejor vivir y estar del conjunto de los humanos ;se falta a la verdad-y se obstruye ,por tanto ,el camino de integración real en el grupo (al que se denomina hipócritamente COMUNIDAD)  cuando lejos de abrirle las puertas de la participación responsable se le mantiene sumiso tratando de proporcionarle : “pan y circo” o cuando las circunstancias lo hacen difícil : “palo y zanahoria” .Y es que desde la confusión buscada ,la prepotencia preservada y el egoísmo latente ,la convivencia razonable es una propuesta puramente nominal y la integración humanizadora :la farsa tranquilizante del que escenifica una comedia conveniente para mantenerse al frente de los mandos del barco .Y como los alumnos pueden estar confusos pero no son tontos ,perciben la incongruencia con más o menos nitidez .Y ante un sistema triturador se rebelan en la forma que saben : “pasando” ;y tratando de encontrar la forma de “saquear “como lo hacen sus mayores .
Saludos Andrés L. Amboage
La retranca no sé si es Patrimonio de la Humanidad pero no tengo duda que abunda entre los gallegos .

viernes, 10 de mayo de 2013


REVOLUCIÓN LINGÜÍSTICA


Revolución/perversión lingúística
Difícil entender a alta política actual sen afondar na cuestión lingüística. Chomsky, Saussure ou Roald Dahl nunca sospeitaron da potencialidade comunicativa e creativa dunha lingua como o castelán. Eis algúns exemplos, para que a afirmación non sexa cuestión de fe:
  1. Non subiron os impostos; coponderáronse os gastos.
  2. Non houbo amnistía fiscal, senón proceso de regularización de activos ocultos.
  3. Non hai bancos malos, senón vehículos coadxuvantes de activos opacos. Aquí non vale a lóxica india: “Banco malo no ser bueno”.
  4. Flexibilízase a lei de costas para rendibilizar o noso patrimonio natural. Alicatemos, pois, o Cantábrico, o Atlántico e o Mediterráneo.
  5. Amnistíase a delincuentes para loitar contra o crime.
  6. Ofrécense saídas fiscais aos defraudadores para potenciar a transparencia.
  7. Ponse prezo á Sanidade para que siga sendo gratuíta.
  8. Expúlsase da Sanidade a determinados colectivos para que siga sendo universal.
  9. Liquídanse as leis laborais para salvagardar os dereitos dos traballadores.
  10. Penalízase o xubilado e o enfermo para protexer os colectivos máis vulnerables.
  11. Sóbense as taxas universitarias para defender a igualdade de oportunidades.
  12. Privatízanse as empresas e servizos para que sigan sendo públicos.
  13. Encarceraremos a quen rompa unha papeleira para que a Xustiza sexa exemplar.
  14. Impoñemos taxas xudiciais para que a Xustiza sexa universal e gratuíta.
  15. Méntese como un novelista prolífico para que resplandeza a verdade.
  16. Fóxese dos periodistas para dar a cara.
  17. Convócanse rodas de prensa plasmáticas, sen preguntas, para contestar a todo.
  18. Obedécese a Merkel para non perder a soberanía nacional.
  19. Remodélase RTVE para manter a pluralidade informativa.
  20. Garántese a liberdade suprimindo liberdades.
  21. Acometemos a lei do emprego para crear desemprego.
  22. Nacionalizamos Bankia e Novagalicia Banco para:
    - Converter en banqueiros a todos os españois.
    - Demostrar que non só privatizamos.
  23. Os emigrantes son residentes ausentes, que practican a mobilidade exterior, unha moderna modalidade turística.
  24. Non cobramos “sobresueldos”, cobramos “suel-dos”, suel-tres; algúns, suel-cuatro.
  25. Dentro de nada, o adulterio será unha externalización do matrimonio.
Resumindo, están investindo en I+D+i lingüísticos para que os eufemismos, ou perversións lingüísticas, non causen impacto nas sufridas neuronas.
En consecuencia pplóxica: sóbese para abaixo, báixase para arriba, avánzase para atrás e retrocédese para diante.
Tampouco nos queda o consolo de perdoar porque non saben o que fan. O PPP
(Presidente ProtoPlasmático) dixit: “Sabemos lo que hacemos”.
Viva a lingüística, pensan uns, que serve para camuflar un programa electoral!
Maldita lingüística! berran con dignidade os indignados!
Paradoxalmente, as facultades de Filoloxía estanse baleirando. Os universitarios aínda non se decataron de que ese é un atallo para ocupar postos de traballo sobresvalorados.
Dimitiu o Papa, dimitiu Ferrín, dimitiron outros. Apúntase alguén máis con algo de Gallardonía?

Últimas noticias: aos dialectos emerxentes mencionados temos que engadir, desde onte o LAPAO e o LAPAPYP.

Adhesión e grazas
Subscribo, Andrés, a túa valente achega. Tamén a primeira parte do artigo de Xavier Marías.
Grazas, Rafael, por iluminar e enriquecer con enlaces e comentarios oportunos a miña maccdonia.
Grazas, Antonio, pola túa creatividade y por velar pola miña saúde.

Saúdos
Eduardo.