CONVIVENCIA 2014

Unha imaxe vale mais ca mil palabras. Iso é o que din. Hoxe coa proliferación da imaxe, en que todos levamos no peto con que gravar o que falamos e fotografar o que vemos,se foramos conscientes dilo (xa hai moita xente que o é) xa que a lei Charles Darwin é inexorable, como todas as leis naturais, podiamos denunciar cantidade de tropelías que pasan polas nosas mans con probas documentais que o acreditasen que hai menos de 20 anos eran inimaxinables. Perdoade pola digresión. O que quería dicir é que para os que ,polo que fose, non puideron ir á convivencia vou colar as imaxes que me cederon os compañeiros Enrique Vázque Pose e mais o seu curmán Miguelanxo ( hai que o felicitar xa que ven todos os anos desde Málaga adrede) para ver aos compañeiros cos que estivo o menor tempo de todos nós.

Foi un bonito día en que nos encontramos con quen conformou a finais dos cincuenta e primeiros anos sesenta aquel medio millar de muchachos que rezaba o himno de Belvís que aínda debe ter letra e musica D.Manuel Iglesias Pérez que paréceme que era o que o ensaiaba.

Agradecerlle a Sanmartín Obelleiro o servizo de intendencia que a través da súa mediación nos facilitaron o xantar e os líquidos regantes,viños da terra, dos que non se subían á cabeza. E a Fernando Ledo que nos facilitou a visita do Pazo de Oca incluído a presentación do Duque de Segorbe. Comentei con alguén que estivo ao meu lado que foi esa visita como unha volta a Galicia Feudal.

Pois aí van as fotos con algún pequeno comentario para algúns como Puertas que por forza maior non estivo. O que queira saber mais que fale con algúns dos asistentes e terá unha crónica persoal.

:Non levarán orde.A casa de comidas portatil que nos acolleu no paradisíaco lugar de Carboeiro no que se cruzan o rio Toxa e mais o Deza.

Empezando a visita ao Pazo.Escoitando ao guía que estaba moi documentado.Excepto algún que o corpo lle pedía farra o resto atendendo es informacións e facendo algunhas preguntas.

Impresionantes os xardíns.Tanto ou mais vistosos ca os de Versalllés que prendaran a D. Pio o Profesor de Francés.

Seguindo o estanque arrodeado de petreas pedras do perpiaño da zona.Andrés diante como o bon pastor marcando o camiño como corresponde.

A carreira de 10 ou 15 metros de ancho á vista de bon cubeiro permitía camiñar ao par como se aprecia.

Comvidándonos Tacón a beber da pía.Ante a falta de cartel de potabilidade limitáronse algúns a facer a ablución de mans nada mais.

Na capela do Pazo seguindo Misa e prédica de Vilariño que ademais de atenderlle ao que nos dixo,bo e breve, ao final comentamos a boa forma no que o encontramos despois do serio problema de saúde que tivo.

O que aparece no Centro é o Conde de Segorve que departiu amablemente con nós agás con Fernando Ledo por deixarlle a capela sen culto despois de catrocentos anos.Cando Fernando lle dixo que ad imposibilia nemo tenetur quedou convencido a sorriu amablemente.

No interior da Igrexa do Mosteiro de Carboeiro de arquitéctura impresiomnante e ben restaurada.Como xa había gañas de comer foi unha visita a vista de paxaro.

Xa na concomencia e cada vez mais animados polos efluvios espiritosos dos viños do Ulla e de Barrantes.En animada conversación e algo de farra tamén.

Outra panorámica.

 

E por último en atención ao autor das fotos pioñemos a de Enrique. Ademais por ser o único,me parece ,que aínda se mantén en activo e axuda a pagar as pensións dos demais todos.Que sexan do voso agrado e quede para constancia da posterioridade.Saúdios para todos.Rafael

P.D. Antes de rematar por tamén esta foto do mais gamberrete que nos alegrou cun aleleuia de Hendel na sobremesa e que nunca se esquece destas convivencias Por òuco o deixamos en terra por meterse no labirinto e facer trampas para saír.Agora mais nada.Deica a próxima.