Cada tolo co seu tema.

O Rafael como sabe de leises,decote apela a elas.Seco á sabiduria, etc..

Como estou asistindo a un taller de fotografia, hoxe toca algo relacionado.

Sigueme gustando a fotografìa, e agora que teño mais tempo (non mais monei) estou intentando perfeccinoar esa arte.O feito de que me goste a fotografia, non quere decir que sexa un bon fotografo, porque tamén me gosta a música e o Magister Brotos me dixera: “que de orella moi ben pero de oido...”

Voltando ó taller de fotografia, caín da burra e levei un bo golpe, xa que iba coa idea de perfeccionar a tècnica fotogràfica e resultou todo o contrario. O profe que imparte o curso (Carlos Puga) està na onda dos fotógrafos galegos e non galegos que apostan pola “foto-mensaxe” e utilizan a “cámara-xoguete”. Este xeito de fotografiar parece que vai en contra da tècnica, pero de feito eles tamén a utilizan.

Como exercicio neste obradoiro, temos que presentar un PROXECTO = idea ou mensaxe por medio dun puñado de fotos. E pra executar o proxecto, entregounos un carrete de 24 exposicións e unha cámara-xoguete ( sin flash, sin zoom... sin nada que regular) soio colocar carrete e disparar.

As fotos que presentei pro meu proxecto van relacionadas cunha forte impresión que levei contemplando un pobo abandoado dunhas cen casas mais ou menos. Penso que a unha persoa que non teña mamado a vida de aldea non lle impresionaria tanto. Por iso o lema ou título que escollín pro proxecto é :”POR MOR DUHA VIDA MILLOR”

Adxunto alguhas fotos dese pobo que se chama Córcores (Ourense, Concello de Avion) que fixen coa miña cámara -non sei donde saca Ledo o de diabólica- pois è unha simple e pobre digital-compacta de oito megapíxeles.

Cando remate o curso si o meu traballo sirve pra digitalizar e vale a pena, subireino.

Un abrazo. Muras.