Como tardarei en escriber debido a que me agarda una campaña veraniega por augas de Camariñas, e, como enfrente temos a nosa Señora da Barca,lugar do noso encontro, ala polo mes de Septembre,deixovos esta poesía:
MUXIA
Entre a espuma do mar sempre metida,
pola furia do vento sempre azoutada,
simboliza a barquiña que, alá perdida,
pola Virxe e os anxos vai tripulada.
Unha raza valente, forte i arrisgada,
como o mar que a combate, alí é nacida,
e, co afán dos seus fillos é morada
de fermosas mulleres cheas de vida.
¡ Ou, Muxía !, ende lonxe, eu te saúdo,
mila vila segunda o meu peito marca;
do meu paiu adourado, primeiro escudo,
tempro santo que atrás toda a comarca,
pola iama de fe que avivar poido
o abalar da tua pedra e a tua Barca.
Antonio Puertas
No hay comentarios:
Publicar un comentario