O Vilán de Fora

...Tamén, por deixar algo e non morrer no intento:

O VILÁN DE FORA

Roxen os ventos no Vilán de Fora,

e o mar debulla na cerna da rocha;

a barquiña cruza a carón da focha

seguindo a canle da espuma que aflora

…e afoga de proa,.. erguéndose agora.

En lampo cumial planea a gaivota

danzando co mar da terra que acocha,

o niño espido no Vilán de Fora.

Maxestoso, érguese o noso Villano,

retando a un pulso co seu braceo

ao vento e ó mar, a través do engano,

e, oufano, ós dobrega de forzas cheo,

cos raios que cisca pa perder no ceo.

Antonio Puertas.