No 62 xa nos deixaban
ver algún partido de futbol por televisión. Eu non estou seguro
pero paréceme que nos deixaron ver tamén a sesión inaugural do
Concilio.
Hai que recoñecer que
foron anos de primavera na Igrexa. Nós fomos ademais educados e
criados nas ideas conciliares Algo do que nos tiñan certa envexa os
que estudaran en promocións anteriores e que lles custaba moito
poñerse ao día.
Aí vai unha imaxe de
aquel momento que nos será a moitos moi familiar no noso disco duro
de tempos pasados.
Sirva de recordatorio
pese a que hoxe,para algúns non está moi de moda acordarse de
aquelas palabras proféticas que aínda hoxe teñen actualidade cando
referíndose no discurso de inauguración a algúns cristiáns os
describe así:
"En el diario desempeño del
ministerio pastoral, hieren a veces mis oídos insinuaciones de
almas, posiblemente ardientes de celo pero escasas de sentido de
discreción y equilibrio que en los tiempos modernos no ven otra cosa
que prevaricación y ruina. Van diciendo que nuestro tiempo,
comparado con los que quedan atrás, ha empeorado. Y se conducen
como si nada hubiesen aprendido de la historia, no obstante ser
"maestra de la vida", y como si en tiempos de anteriores
concilios ecuménicos todo se desarrollase en triunfo absoluto del
ideal y de la vida cristiana y de una auténtica libertad religiosa".
Y, llegado aquí, el buen Papa Giovanni soltó una
expresión que mantiene total validez medio siglo más tarde:
"Personalmente, considero mi deber manifestarme en desacuerdo
con tales profetas de desgracias que anuncian permanentes
desastres infaustos cual si estuviese a punto de producirse el fin
del mundo".
Pois nada mais. Saúdos especiais a
Fernando Ledo que seguramente a estas horas ande rematando de ler a
multitude de información que mos brindan estes novos medios e que
nos manteñen ao día; e tamén para todos os demais. Rafeael
No hay comentarios:
Publicar un comentario