A galiña secuestrada e travestida

Baile Átha Cliath, 24.
(Así se di Dublín en gaélico, outra lingua minorizada coma o galego).

Cando estaba nominado, opor ingresar nómina cada mes, adoitaba eu desconectar do consumismo informativo, por rachar coas rutinas espazo-temporais e por automedicación psicolóxica antiestrés.
Agora que estou pensionado, procuro facer o mesmo. Aínda así, topei cunha noticia que quero comentar:
ESCOLAS DA GALIÑA AZUL OU GALIÑESCOLAS.

Confeso a miña simpatía pola Galiña azul de Carlos Casares, porque reivindicaba o dereito a ser diferente: foi á plumaquería e tinguiuse de azul,cantaba cocorocó, tiña catro plumas vermellas, e ata era espiada e perseguida por Manolito Listón, un cacique que quería galiñas como é debido: brancas e que fan cacaracá.

Pero os habitantes da vila, solidarios e cansados de tanto abuso, pintaron de azul todas as galiñas para camuflar e librar da morte á galiña libertina.¡Unha revolución popular contra as inxustizas de Manolito!¡Un Fuenteovejuna de galiñeiros socorridos!

Era, pois, unha galiña-protesta, revolucionaria, merecedora de ter cocoreado en París hai 40 anos. Era a metáfora dunha época para superar a censura.

Pero a Galiña da rede escolar infantil está cambiada: aquela tiña pluma, esta tena oculta; aquela revolucionaria, esta moi conservadora; aquela libertaria, esta vestida con pixama de raias de reclusa encadeada ao logotipo; aquela era independente, esta ao servizo do sistema; aquela era azul, esta albiceleste, imaxe da bandeira de Galicia. E se temos bandeira e logoescudo, necesitamos un himno: "Churra, churras", dos Herdeiros da Crus. Nós na escola tamén cantabamos "Cara al Sol".

Algún psicanalista dixo que querían pintar unha gaivota, pensaron na aguia (imperial)
e saiulles a galiña. Misterios do subconsciente.

A gaivota luciía moito máis: é salvaxe, é ave do ceo, xoga coas nubes negras e dorme nos ventos mareiros; conquistou o litoral galaico no pasado e agora avanza á conquista da meseta, ten graxos case humanos e tamén é azul. É certo que moitas viven da carroña dos vasureiros e que presuntamente emporcallan tellados e fachadas, pero estas aguias non son o que comen e gozan da presunción de inocencia, pois xa estamos nunha "democracia sólida". Pero ademais sempre o fan, presuntamente, desde as alturas, como mirando por riba da á dereita.

A galiña, en cambio, está domesticada, non levanta voo, xoga cos bechos escarabellados na vasura, é conquistada por calquera granxeiro ou cociñeiro desalmados, dorme no sucio pau do galiñeiro, está á altura da sola dos zapatos e é mal falada porque manda huevos.

Podería ser outro animal, pero vese querenza polos bípedos de pluma. A bibliografía de Casares ofrece tamén "O can Rin (amizade) e o lobo Crispín" (independenza), e "Un polbo xigante" (gastronomía típica identitaria). Incluso se podería unir "A Galiña azul" con "O Galo de Antioquía" para evitar discriminacións de xénero e crear ambiente de familia como debe ser.

Entre as mascotas humanoides, temos "Lolo en bicicleta" (deporte-ecoloxía) ou a Toribio, complexo bioproteínico enriquecido con aroma de toro hispánico; de entre os títulos da serie, o mellor sería "Toribio ten unha idea", porque esta nova escola é moi ambiciosa:
"Nuestro objetivo es formar a los ciudadanos librepensadores, portadores de derechos universales y actores protagonistas de la libertad que debe caracterizar a la democracia sólida".
Xesús Vázquez, conselleiro de Educación.

Seguro que estes obxectivos , con nenos/as de 0 a 3 anos, se consegue no primeiro trimestre e despois... a repasar! Para tales pretensións, ¿que mellor ca unha aguia ou unha gaivota, con altura de miras e miras de altura, coma o conselleiro.

Hai outras alternativas. Para unha escola divertida coma un circo temos a famosa Galiña Turulata, que pon ovos de verdade; o Ratón de Susanita ou Susanita a do Ratón.
A vaca era o tesouro dos lobregos, pois aí está "A Marela Tarabela" de Neira Vilas.
¿E por que non Xacobe, como obertura de ano santo , de tanta tradición peregrina?
Mais eu teñño outro candidato con mellor currículo: Manolito Listón, por Manolito, por Listón e por espía.

¡Pobre galiña literaria e pobre Carlos, que foi un galeguista de verdade con problemas co TOP, defendeu e dignificou o galego e dirixiu Galaxia, nacida en 1950 para loitar contra o franquismo mediante a cultura! ¿Que comentará estes días nas sobremesas con san Pedro?

Esta galiña non pode ser a marca dunha escola que quere nenos/as como é debido, como as galiñas brancas de Listón, nenos/as castelanfalantes. ¿Haberá outra enquisa para saber a opinión dos pais e nais?

Comentarios serios merecen estaa ideas dos conselleiros:

"Hoy presentamos una imagen fresca y novedosa que tiene que ver con lo que queremos hacer de nuestra red infantil, despolitizada y desideologizada".
Conselleiro de Educación.

"El logotipo representa unha educación infantil libre de adoctrinamiento y sin ideología, integradora, en igualdad y lejos de adjudicar una identidad preestablecida a los niños, que fomenta el pensameiento propio".
Beatriz Mato, conselleira de Traballo.

Parecen acusacións moi graves, tamén para as persoas que traballaron nas galescolas, e ademais infundadas, porque tentar politizar ou despolitizar a escola é un obxectivo imposible de alcanzar nestas idades; tería que ser deseñado por mentes paranoicas.

Galescola é escola galega, ¿que ten de malo? A galescola estaba menos politizada do que vai estar a galiñescola, poque o que politiza a escola é acusar ou insinuar que antes estaban os malos e agora chegan os bos.

A ocorrencia da galiña quere transmitir á sociedade a idea de marca, pero a marca da escola é o persoal cualificado, a dotación económica e os medios materias, e isto non se consegue cos recortes anunciados, nin se vai enganar a ninguén co logotipo.

As escolas de maiores poden ser politizadas por ideoloxización ou por desideoloxización. Habería que demostrar que os creadores das galegoescolas perseguían un plan ideoloxizador; tamén gozan de presunción de inocencia. Os pais falan moi ben deste servizo extinguido.
Pero quizais os granxeiros da galiña azul teñan un plan desideoloxizador evidente, porque o galego empeza a ser unha ideoloxía que hai que combater, por iso está sendo atacado en varias frontes.

Na nova linguaxe deturpada, escola desideoloxizada significa castelanizada, e escola
despolitizada quere dicir non galeguizada, ou viceversa.

¿Hai linguas que teñen máis carga política e ideolóxica ca outras. Os lingüistas e politólogos din que non. Os políticos desideoloxizadores din que si.

Eduardo Seco.