REACCIONA ETCÉTERA

Pois,conforme anunciara,vou nesta tarde, xa están quentando motores para o match de futbool deste serán-noite, deixar unhas cantas notas neste mural colectivo. Ademais do valor da comunicación e relación, vale ademais para non esquecer a expresión escrita que é unha competencia que axuda a realizarnos, como se dicía nos anos de xuventude. Vou armar unha zaragallada,estilo recheo das empanadas, e para que non me quede nada no tinteiro farei un índice que é o seguinte:

1º- Comentar outro libro que acaba de saír do prelo como consecuencia do “INDIGNESE VOSTEDE”que xa apuntamos.

2º- Unhas anotacións á entrada de Vilariño sobre o querido idioma noso.

3º-Os avisos personalizados a cadanseu dos compañeiros que andaron por este blog para o que teña que ser.

4º-O que se me ocorra como punto final.

 

1º.- O “indignádevos” parece que empeza a frutificar. O éxito que tivo na Francia atravesou os Perineos,igual ca revolución francesa,e quedouse na Península, incluído Portugal,que tamén o están pasando moi mal.

No mes que andamos vense de publicar outro libriño que xa non se lee ,na súa totalidade, na sala de espera da consulta do dentista. Hai que adicarlle algunha tarde. Esta é a ficha Técnica: REACIONA páxinas:176. Publicación: 13/04/2011 Formato: Rústica 13 x 21,5. Precio: 9,50 €ISBN: 97840310200EAN: 978403102002. Santillana Ediciones Generales S.L. Madrid

No libro aparecen, non soamente dez razóns,como di na portada, polas que debes actuar fronte a crise económica,política e social,senón algúns centos delas. Os que facilitan as razóns son dez persoeiros dabondo coñecidos algúns deles galego como Xavier López Facal . Os restantes son José Luis Sampedro que ten o don de divulgar os coñecementos da ciencia económica poñéndoos ao alcance incluso dos non iniciados. Segue Federico Mayor Zaragoza que ten un prestixio ganado tanto aquí como no resto do planeta polos anos en que foi Director Xeral da UNESCO.E unha autoridade na cultura da Paz. Eu polo de agora son os únicos relatorios, por chamarlle dalgunha maneira, que teño lido. Vou na páxina 40.Os demais tamén terán un discurso interesante: O Xuíz Garzón,obxecto da ira e persecución e se sigo seguro que non son obxectivo, Juan Torres López que escribe moito en ATTAC e outros,ata dez,que son persoas significadas e que teñen algo que dicir con autoridade humana,ética e académica. Eu merqueino no Haley e xa era o único que tiñan. A caixeira preguntoume se estaba ben porque xa levaban moitos vendidos. Custa 9,50E.

2º:_ O outro día o compañeiro Andrés,parece que xa restablecido da enfermidade que padeceu, moita saúde por moitos anos, facíalle a un dos nosos poetas,:a Puertas, unhas recomendacións desde o aprecio mutuo que ambos se teñen. Desde o punto de vista científico e académico,non teño nada que obxectar. Non podía ser doutro modo xa que Andrés fai honor ao vello logotipo da Universidade da Coruña que contiña a lenda:”HAC LUCE”.Hoxe desapareceu por mor da simplificación segundo manifestou o Reitor.

Cando lin esa entrada veume a memoria as discusións longas e tendidas que tiñamos no departamento ou seminario de galego naqueles anos oitenta en que se implantou o ensino de lingua e literatura galega. Eu formei accidentalmente parte del mentres non se cubriron as prazas regulamentariamente xa que me pedían complementar aquelas horas que non alcanzaban para o horario completo doutro profesor mentes estiven na antiga Universidade Laboral. A discusión era sempre NORMALIZACION versus NORMATIVIZACIÓN. Versus era no sentido de cara onde imos se a afincar a normativización ou a normalizar o uso da lingua na vida ordinaria e para todos os usos.

A uns parecíanos mais urxente desfacer os prexuízos e que os alumnos lle quixesen ao idioma e a outros ensinalo coa mesma esixencia que o castelán con independencia de que logo o usasen ou non para expresarse.

As dúas teses,naquel momento, tiñan os seus partidarios. Hoxe o da normativización deféndeo todo o mundo. Naqueles primeiros de ensino oficial do Galego a presencia de distintas normativas non favoreceu nada,entre o alumnado, tamén a normalización. Os mesmos pais cando a un irmán lle ensinaban a normativa lusista e ao outro non,teño oído como botaban pestes do galego. Non obstante para a supervivencia do galego debemos aínda poñer o acento na súa utilización universal en todos os ámbitos da vida. Os precursores na recuperación do galego,:Sarmiento e Feixoo pouco se ocuparon da normativización igual que os do rexurdimento Rosalía, Curros e Pondal e sen eles é o pobo que o seguiu utilizando podía pasarlle como o latín e hoxe sería unha lingua morta.

En resumo que está ben que a lingua tanto na fala como na escrita a utilicemos da mellor maneira posible e co mellor coidado que saibamos darlle. Pero tamén debemos ter en conta que os que non nos escolarizamos en galego como os que hoxe teñen menos de 40 anos se a escribimos como a escoitamos e nun medio como este “semiprivado” tamén debemos ter condescendencia porque o mellor aveces é inimigo do bo. Así que por min e penso que por Vilariño tamén cada un que escriba como saiba. As linguas son seres vivos que nacen,medran e transfórmanse acollendo palabras que noutra época foron proscritas. Así como na fala ninguén defende a pureza na expresión, eu penso que escribindo en ámbitos privados e cuasi familiares como este debemos ter a mesma condescendencia. De todos modos doctores ten a Igrexa e a Universidade.

Que ninguén deixe de expresarse como saiba.

3º.-Avisos personalizados:Para Mazantini (Ledo González).Que é da túa vida?.Como anda esa saúde?O correo di que hai problema na recepción. Xa foi a festa da filloa? A mocidade segue a molestar no campo da feira do 26? Espero que todo siga ben. Se che apetece cóntanos algo. Eu neste inverno tamén andei un pouco desganado.

Para Chucho Muras. Agora xa hai tempo que non te asomas a esta fiestra. A tempada dos enxertos xa rematou. Xa sabes que cando queiras escribir algo serás ben recibido. Deséxovos o mellor.

Para Pablo Payo. Que tal a vida de xubilado?. Non caerías xa na escravitude como che advertiu Puertas. Se necesitas quen che axude a pedir a manumisión dimo que che voto unha man. Xa sabes que cando,en Roma, un escravo quería, por ter cartos ou porque lla concedía o seu amo,acadar a liberdade e a condición de liberto, debía solicitar a chamada manumisión.

Para Antonio Puertas. Ás musas faslle boa vida e acóllelas coa agarimo pola frecuencia coa que te visitan e che inspiran eses cada vez mais bonitos poemas. Os contos tampouco están exentos de interese. Es un exemplo para todos nós

Para Manuel L.González: Ao principio parecía que nos ías agasallar coas túas entradas e moi cedo te retiraches. Xa sabes que as portas están abertas.

Para Ramón Senín. A escribana non a trataches ben e agora non colabora contigo ou que? Xa hai demasiado tempo que nos tes abandonados. Volve cando queiras

Para Vilariño. Este ano apareciches mais veces ca o pasado. Xa sabes que é un pracer lerte. Que a neumonía non deixe secuelas e que o próximo retiro sexa en boa hora.

Para Suárez Cotelo. Estas portas están abertas para todos. Danos unha alegría cando che pareza ben.

Para o encargado do auduiovisual,, Enrique V. Pose. Dixeches que ao mellor te incorporabas como colaborador habitual. Anímate. E cuestión de poñerse.

Para Eduardo. Foi unha das mellores plumas que pasaron por este mural. A ver se retoma a participación como fixo con anterioridade. Eu penso que si.

Para Doval. Agora non hai que por selos e custa o mesmo escribir desde Málaga que desde a Coruña. Volveremos a vernos este ano?. Agustín Dios Vigo, o teu compañeiro de pupitre, seguro que desexa verte. Xa pensou que nunca volvería a saber de ti e xa ves. Onde menos se pensa salta a lebre. Un saúdo desde o atlántico para o mediterráneo.

Para L Amboage .Hai que recuperar aos poetas que son un ben escaso. Esperamos pronto o teu novo spot sempre elocuente e profundo. Que a túa estancia aquí en Galicia fose agradable. Agora xa queda menos para o verán.

Para Luciano Pena. Agora de xubilado non tes desculpa. Xa logo ven ese día non?Danos unha sorpresa e 

cóntanos como se viven os derradeiros días da vida laboral. Ti andas indignado ou non?Se te apuntas a REACCIONA dimo para saber cantos seremos.

A todos os demais que non mencionei tamén vos digo que esta casa que é a vosa ten sempre a porta aberta para quen queira entrar.

4º.- Pois hai que por punto final .Vouno facer cunhas palabras prestadas de Stéphane Hessel:¡COMPROMETEOS¡.Nun mundo carente de principios,nunha sociedade quebrada pola crise e a falta de ideais,non basta con indignarse, hai que comprometerse. Con este título anunciou xa, este vello con espírito mozo,o novo libro que está escribindo e que verá a luz o próximo día 18 de Maio. Unha mensaxe vital,profunda e apaixonante para os tempos difíciles que lles tocou vivir aos mais novos. Nos con facer os recados, dar algún consello, se nolo piden,xa cumprimos a nosa misión nesta vida. Tamén coidando os netos aqueles que os teñan. E unha forma de colaborar a que a especie, neste espacio, europeo non se extinga. Un saúdo para todos. Escoito xa como no castravexo están dicindo que imos ver un partido entre os dous mellores equipos do mundo. O fútbol segue desempeñando a mesma función social que o circo no tempo dos romanos. Eu nunca fun moi afeccionado. Era do Celta unha avis rara. Hoxe son algo mais por culpa dos alumnos. Adormece pero comparado coa droga e auga bendita para a mocidade. Deica outra. Saúdos para todos. Espero non alongarme tanto. Rafael