GANDUXOS VI (R.G.R.)

Procederei,en primeiro lugar por se me esquezo,a felicitar aos “Antonios” que accedan a este encerado. Hoxe están de días. Case todos festexan a San Antón de Padua. O outro e San Antón abade protector da vida do reino animal. O de Padua é un dos santos,e mira que hai centos, que non falta a súa imaxe en calquera das Igrexas parroquiais ou anexas. Aínda o comentei con Manuel Dans o día que asistimos as honras fúnebres pola nai (en paz estea) do compañeiro Iglesias Muras. No retablo da Igrexa de Pardemarín, un a cada lado, están o San Antón e o San Roque.( Se alguén sabe cal é a razón pola que se festexan en case todas as parroquias que o conte agora que comeza a época das festas patronais.).Eu supoño,pero é un supoñer, que sería a manía dun bispo ou de varios. Acórdome do que contaban os cregos de Mondoñedo,dun bispo D.Jacinto Argaya Goicoechea,de Varea de Bidasoa, que tiña a fixación de que os cregos tiñan que montar nas súas parroquias as Fillas de María. Que se ocupasen diso que era o mellor apostolado que podían facer. Os cregos escarallábanse. O bispo pamplonés inocente ignoraba a connotación de montar que se ten na Galicia rural desa palabra. Como sempre as palabras non son inofensivas.

Farei hoxe un comentario sobre algo que xa leva varios días sendo noticia,cousa rara nestes tempos que as noticias se acaparan un telexornal o minuto seguinte ou,ao mais tardar ao día seguinte,xa son historia. Refírome ao Presidente do Consello do Poder Xudicial e ao mesmo tempo do Tribunal Supremo señor Divar. O anterior D. Francisco José Hernando Santiago,era dos que,de viviren no s.XVIII,se sentaría na Asemblea Nacional Francesa á dereita do hemiciclo cos que estaban en contra dos principios e dereitos da revolución:Liberté, égalité, fraternité que aínda hoxe é o lema oficial da República francesa. Durante a ocupación alemana trocáronllo por “Trabajo, familia, patria” que a todos nos foi moi familiar, sumando tradición e propiedade, durante anos. Todos os países tiveron a súacurta ou longa noite de pedra.

Pois ben ese D. Francisco, estivo até o 2008, representou o papel de protagonista en cantidade de portadas de periódicos e abriu informativos por negarse a comparecer no parlamento,emitir informes que ninguén lle pedira sobre o estatuto de Cataluña e varias leis polémicas e mais polas guerras cos do Constitucional que lle tombaban sentencias. Cando este Divar, proposto polo PSOE e aceptado polo PP, o nomearon,nos ámbitos xurídicos e xudiciais,sorprendeu a todos. Transcendeu que era un numerario do Opus Dei e ademais da Adoración Nocturna,conferenciante asiduo na Diocese de Madrid,amigo de Rouco e asiduo visitante de Terra Santa. Viña da Presidencia da Audiencia Nacional e toda a vida de Xuíz a realizou no Pais Vasco. Parecía un home dotado da virtude da prudencia. De feito mentres non saltou a denuncia polos gastos en fins de semanas caribeñas pasou desapercibido.

Cando transcendeu á prensa e lin a nota na que se exculpaba manifestando que os 6.000 Euros eran unha miseria xa me pareceu que este home non tiña os pes na terra. E solteiro,gaña 130.000 Euros que van para a Opus como lle chaman eles. Quedaba como un fidalgo cabaleiro se os ingresa na Caixa de Depósitos do Estado e recoñece que ben pensado foi un error e di como El Rei esas 16 palabras que deron a volta ao mundo:”Lo siento mucho. Me he equivocado. Y no volverá a ocurrir”.

Agora todo o que se publica das ceas románticas co xefe dos escoltas e as facturas que van engordando,de seis mil euros xa andan nos trinta mil non fan mais que desprestixiar a administración de Xustiza que xa non estaba sobrada de honra e boa fama...unha pena, peniña pena...

Agora cunha querela encima,toda unha sala de 14 xuíces contaminada por acordar non admitila,con dous, polo menos votos, particulares en contra que fundamentarán e transcenderá o seu contido o conxunto de xuíces honrados e honestos, por sorte hai moitos, ándalles a moral tirada polo chan. Espero que hoxe mesmo ou mañá presente a dimisión. Eses cargos non se poden ostentar portando un traxe con lamparóns de graxa e sucidade.A dignidade do cargo o exixe. Terá a “potestas” como dicían os romanos pero si lle falta a “autoritas”farán burla del como facían os criados dos seus señores cando eran uns cantantes en sentido figurado.

 

Remato poñendo unha nota de humor. Dúas estampas moi elocuentes por si mesmas.

 

Para a próxima,hai abundante materia,escribirei algo sobre o Vaticano que leva xerando ben titulares nestes últimos tempos. Parece que todo se solucionará favorablemente e que a Paoleto. fámulo do Papa ,o acabarán indultando.

N.B. Para Eduardo Seco que mire aquí para informarse da novela que xa escribiron sobre o roubo do Calisxtino. 

Publícase a primeira novela sobre o roubo do Códice Calixtino .

Parece que a policia sabe quen o ten. Espera que o entregue voluntariamente. Que atenda o rogo do arcebispo que xa lle pediu encarecidamente que o devolva e non o fixo. Saúdos a todos.Rafael