Escribín para outros sitios o que deixo hoxe,por ser o día da celebración,pero a compañeiro Eduardo animoume coa súa aportación,como sempre chea de sabiduría,oportunidade e claridade,a seguir deixando algunha leria partindo dos combinados macedónicos que non ofreceu onte.
"No día
en que elevarán aos altares a 522 persoas cualificadas como mártires
durante a guerra civil pola Igrexa española sería necesario e xusto
non esquecerse dos que morreron defendendo a república.
Hoxe
sabemos que moitos deles eran alcaldes, concelleiros, mestres,
médicos,afiliados a sindicatos e partidos políticos ou dirixentes
de asociacións culturais que defendían unhas ideas xustas e nobres.
Sobre todo os que aínda permanecen nos foxos ou gábeas e fosas
comúns deben canto antes poder ser enterrados no lugar que lles
corresponde con dignidade.
Merecen
ser honradas todas as vítimas pero sobre todo as esquecidas. Os que
estamos xa xubilados, mais os que están á beira de selo, acordarán
como durante a longa noite de pedra que chamaba Celso Emilio Ferreiro
despois de escoitar o parte nas radios remataban sempre:”Gloriosos
caídos por Dios y por España. Presentes.Viva Franco. Arriba
España”.
Os que morreron por defender a república tamén merecen a súa
gloria."
Saúdos para todos os lectores.Rafael
ResponderEliminarAlgo se move na Igrexa española.Preguntado Monseñor Camino sobre os que seguen nas fosas dixo o seguinte:Pregunta: ¿Están a favor de abrir las fosas comunes?
Camino
"No tenemos nada en contra. Al revés, es una obligación de piedad y humanidad"
"Y lo decimos con toda el alma. No se debe olvidar a ninguna víctima inocente"
"No valoramos los instrumentos, pero es un deber de piedad y de humanidad tratar de encontrar los restos de los seres queridos desparecidos o asesinados"
"Varios mártires ayer beatificados están desaparecidos, entre ellos los de monseñor Borrás, al que no se le ha podido encontrar. Pero, para la beatificación, no hace falta encontrar el cadaver"
Non é moito.A clave está na palabra INOCENTE.De todos modos antes dicían "Rouco and compagny" que non había que abrir feridas,Algo é algo.
Ojalá que estas barbaridades del pasado, nunca más vuelvan a producirse.
ResponderEliminarEn una guerra, nadie gana ( más que los canallas ) el resto del pueblo llano, es el perdedor.
Saludos
Antonio Puertas