Non vos estrañe o desenfoque desta composición. De seguido saberedes a qué obedece.
En Occidente fixemos do Nadal de Cristo un verdadeiro destrozo. Todo nace da sedución de sentirse importantes. Xusto o contrario do que fixo Deus ao asumir a nosa fráxil condición humana. Non acabamos de comprender que no seu modo de facerse home: pequeno, indefenso, acosado e pereseguido, pobre, mal acollido -xa desde os seus inicios na vida temporal- o Eterno indícanos o verdadeiro camiño dunha humanización que conduce á paz, froito da xustiza e do amor, froito da sagrada dignidade de ser persoa, home ou muller.
Anque moi demorada, mándovos esta que non é felicitación senón chamada. Á solidariedade e ao compromiso por unha humanidade que crece "divinamente" canto máis os seus membros abrimos corazón e portas ao diferente, ao pequeno, ao que non nos pode compensar polo noso servizo.
Un recordo moi especial para todos os que estades sentindo escuros neboeiros de saúde, de conflitos, de traballo. Sexamos lúcidos e vexamos a man de Deus nas nosas vidas. E desculpade as miñas ausencias.
A "Quinta do 57" é un colectivo de alumnos que ingresamos no Seminario Menor de Belvís no ano 1957 con once ou doce anos de idade. Tamén os alumnos que se sumaron posteriormente. Amigo que nos visitas, contactas con ex-seminaristas do Seminario Menor e Maior de Santiago de Compostela entre 1957 e 1969, algúns cregos, a maioría non. Este Blog cumprirá a función dos periódicos murais que ilustraban as paredes dos corredores do Seminario.
Benvidos
Belvís

Seminario Menor de la Asunción - Santiago
sábado, 24 de diciembre de 2011
Boas
festas
Súmome
a quen,nestas días previos as “pascuas navideñas”,se adicou a
felicitárnolas. Son días,seguramente para todos de sentimentos
contraditorios. A realidade de cadaquén polo seu lado e por outro as
vivencias de tempos pretéritos que están aí no imaxinario persoal
e tamén colectivo do conxunto ou subconxunto que formamos todos. O
término de imaxinario utilizado polos estudosos das disciplinas
sociais din que é un concepto en construción. Pero concordan todos
en que se trata dun conxunto de imaxes que temos interiorizadas e por
virtude delas miramos clasificamos e ordenamos o que nos arrodea. Din
que marcan tanto que practicamente regulan a nosa vida aínda que nos
pareza o contrario sen chegar a imprimir carácter como nos di a
teoloxía sobre os sacramentos que son sete, nin mais nin menos, como
ensinaba o profesor que pouca pegada deixou,polo menos a min, D.
Manuel Silva Bahamonde.
Pois
despois desta filípica e, cos mellores desexos para todos,deséxovos
unhas felices festas para todos sen esquecer a ninguén e, en
particular para todos aqueles que,polo menos algunha vez,accederon a
este portal comunicativo que,igual cós montes comunais pertence a
todos os que teñan casa aberta e con fumes dentro do territorio no
que se encravan.
E
para iso comparto unhas felicitacións que me achegaron das moitas
que como todos se reciben no correo electrónico e que me gustaron.
A 1ª
é do Conselleiro de educación que mandou a todos os profesores e
que escolleu con moito gusto e significado. As persoas con
minusvalías deben ocupar un sitio importante nas nosas vidas
.Asesorei moitos anos a unha asociación de pais de nenos paralíticos
cerebrais e aprendín mais humanidade con eles ca en todos os anos de
Seminario. Ë esta:
A
2º mandouma un amigo dunha gran espiritualidade:
"Sumidos en el sagrado
silencio,
inspirad y espirad.
Escuchad el silencio,
escuchad vuestra respiración,
sentid lo que entra con el aire,
al que invitáis a pasar
a vuestro interior;
observad la vida
que con él va.
Escuchad los latidos de
vuestro corazón, y
permitid que las energías
se equilibren ellas mismas;
dadles permiso a todos vuestros órganos
para que se tranquilicen,
para que cada uno ocupe el espacio
que le pertenece,
para que les llegue la energía que necesitan.
Y así, el cuerpo por si mismo,
será capaz de relajarse,
de lograr posturas naturalmente adecuadas,
de sanarse, pues sabe muy bien cómo hacerlo,
y el Amor y la Luz
que habita en el núcleo da cada una de las células,poco a poco irán llenándolo todo, todo, todo.
Vuestra Luz se unirá al resto de las luces de los seres
que caminen a vuestro lado,
formando así una
Gran Hoguera
de
LUZ Y AMOR.
Felices Fiestas
Abrazos."
silencio,
inspirad y espirad.
Escuchad el silencio,
escuchad vuestra respiración,
sentid lo que entra con el aire,
al que invitáis a pasar
a vuestro interior;
observad la vida
que con él va.
Escuchad los latidos de
vuestro corazón, y
permitid que las energías
se equilibren ellas mismas;
dadles permiso a todos vuestros órganos
para que se tranquilicen,
para que cada uno ocupe el espacio
que le pertenece,
para que les llegue la energía que necesitan.
Y así, el cuerpo por si mismo,
será capaz de relajarse,
de lograr posturas naturalmente adecuadas,
de sanarse, pues sabe muy bien cómo hacerlo,
y el Amor y la Luz
que habita en el núcleo da cada una de las células,poco a poco irán llenándolo todo, todo, todo.
Vuestra Luz se unirá al resto de las luces de los seres
que caminen a vuestro lado,
formando así una
Gran Hoguera
de
LUZ Y AMOR.
Felices Fiestas
Abrazos."
A
3ª é dun organismo da Xunta novo que coordina a formación do
profesorado que antes se chamaban Centros de Formación e Recursos e
que agora se chama Centro Autonómico de Formación e Innovación
(CAFI). E esta:
A
4ª é para que non nos consumamos nestas festas:
E
por último un sorriso. Cando perdamos as ganas de rir e sorrir temos
que facernos mirar por algún entendido en conduta humana porque algo
grave está a punto de pasarnos e hai que poñerlle remedio canto
antes se se prolonga moito no tempo.
Antes
de rematar o ano poñerei algunha cousa mais e se non a poño feliz
ano que ven .Rafael
viernes, 23 de diciembre de 2011
Felices fiestas
Dificultades para acceder las tres veces que lo intenté antes de hoy ,problemas con el ordenador ,viajes a esa tierra por la enfermedad final de mi último hermano y arreglos en la casa , me alejaron de este blog más tiempo del pretendido por mí .Ya me puse al día de vuestros dichos y hechos y próximamente haré alguna aportación .Por ahora ,sólo desearos bon Nadal y un Nuevo Año "templado".
Andrés L. Amboage
Andrés L. Amboage
jueves, 22 de diciembre de 2011
Saludos
Esta vez sólo dos letras para desearos felices fiestas. Acontecimientos familiares luctuosos ,arreglos en la vivienda y problemas con el ordenador explican un poco mi "ausencia".
Andrés L. Amboage
Andrés L. Amboage
miércoles, 21 de diciembre de 2011
viernes, 16 de diciembre de 2011
MISCELANEA XI
Hai veces que se apodera dun a
galbana,preguiza ou lacazanería,como dicían os vellos no Cabo da
Cruz pero con “s”(hai un lugar que lle chaman a “preghisa”) e
cando un cae nesa apatía total, sen ganas para facer cousas ,débese
facer como nos dicía D. Raimundo en Belvís. Procurar arredar esa
tentación como arredamos unha ascua ou brasa cando nos saltaba da
lareira para a roupa. Ese era o modo de combater as tentacións cando
tiñamos malos pensamentos que eran sempre referidos ao sexo.¡ Que
tempos e con canta inxenuidade e inocencia nos criamos¡ Pois para
saír dese estado estou escribindo algo que xa debín ter feito hai
uns días pero foi quedando dun día para o outro e agora o tempo
pasa dunha maneira rápida e veloz como o vento desta noite pasada.
Aí van unhas cantas cousas para pasar
o tempo.
A.- Conto ruso
Avecíñase
un cambio de gobernantes e teremos ocasión de comprobar se o conto
ruso dos tres sobres segue tendo vixencia .E así: o que se vai, no
relevo de goberno, entrégalle ao novo discretamente tres sobre
numerados 1, 2 e 3 rogándolle, cando se vexa apurado e sen solución
para os problemas, que os obra por esa orde.
Pasados os primeiros días ou semanas e angustiado polas dificultades de gobernar para todos
e pola cantidade de asuntos a resolver,na soidade do despacho, abre o primeiro sobre que di: “Fale mal de min. .A culpa de todo o que acontece bótella ao seu antecesor”
Comproba que os erros anteriores ,a atribuída falta de previsión e a herdanza recibida funciona e permítelle que pase o tempo sen solucionar nada relevante. Transcorrido mais tempo as cousas non van ben,complícanse mais, e ten que abrir os segundo sobre que di: “Coas estruturas actuais non se pode facer nada. Múdeas. Faga reformas”. Esta idea permítelle facer moitas promesa de cambio. Traslada os arquivos da sexta planta á primeira e os negociados dun edificio para outro alterándolles o nome. Isto dálle boa imaxe e a opinión pública di que por algo se empeza.
Co paso dos anos pouco ou nada se fixo e os graves problemas sen resolver obrígano a abrir o terceiro sobre que di: “Escriba con presa outros tres sobre para o seu sucesor. Se a lei llo permite convoque eleccións e se non o seu cese é inminente”
Co tempo veremos se é un conto ou non é tan conto.
Pasados os primeiros días ou semanas e angustiado polas dificultades de gobernar para todos
e pola cantidade de asuntos a resolver,na soidade do despacho, abre o primeiro sobre que di: “Fale mal de min. .A culpa de todo o que acontece bótella ao seu antecesor”
Comproba que os erros anteriores ,a atribuída falta de previsión e a herdanza recibida funciona e permítelle que pase o tempo sen solucionar nada relevante. Transcorrido mais tempo as cousas non van ben,complícanse mais, e ten que abrir os segundo sobre que di: “Coas estruturas actuais non se pode facer nada. Múdeas. Faga reformas”. Esta idea permítelle facer moitas promesa de cambio. Traslada os arquivos da sexta planta á primeira e os negociados dun edificio para outro alterándolles o nome. Isto dálle boa imaxe e a opinión pública di que por algo se empeza.
Co paso dos anos pouco ou nada se fixo e os graves problemas sen resolver obrígano a abrir o terceiro sobre que di: “Escriba con presa outros tres sobre para o seu sucesor. Se a lei llo permite convoque eleccións e se non o seu cese é inminente”
Co tempo veremos se é un conto ou non é tan conto.
(Divulgouno D. Federico
Mayor Zaragoza cando tomou posesión do cargo na UNESCO e llo
transmitiu o seu antecesor pola década dos oitenta).
B.-Supoño que a todos
vos chegan videos de compañeiros e amigos que andan pola rede e que
chaman poderosamente a atención. Pois van dous que me chegaron hai
pouco e vos veredes se sorprenden ou non. (Estoulle moi agradecido a
quen mos envía)
FnOQg
Y7Y8w
C.- Este outro vídeo
é,en especial, para o noso compañeiro Doval Pose para que opine
sobre cuestións que teñen certa polémica como é o que
expón,parece que é, un dos mellores coñecedores da Biblia en
Portugal. Pese a ser portugués coido que se entende perfectamente.
Refírome a el porque na convivencia do verán comentoume que lle
encantaban as polémicas. Nestes días en que supoño que terán uns
días oficiosos de vacacións como teñen aquí o persoal dos
xulgados a ver se pode roubar algo do tempo propio para opinar aquí
dun tema propio destas datas como é a orixe pagán destas festas.
(No te sientas obligado que yo no soy quien para sugerirte
nada.Recibe un saludo con afecto)
D.- E xa que hoxe vai de
audiovisuais non pode faltar este do noso Presidente da Xunta que no
parlamento galego atreveuse a traducir o “Alba de Gloria”de
Castelao. Cousas veredes. Hoxe declarou ben de interese cultural,ou
dixo que o ía facer, toda a obra do pai de “Sempre en Galiza”
que se considera a obra canónica do nacionalismo galego.
Pois nada mais.Deica outra e cos mellores desexos para todos e co afecto de sempre.Rafael
sábado, 10 de diciembre de 2011
AS MIÑAS POESÍAS
Despois da maxistral entrada de Eduardo e, dando resposta "AS FOLLAS DO OUTONO " de Rafael ( outro mestre da comunicación ), teño que cumplir a miña promesa, con esta poesía adicada ó Outono. Neste caso,tendo como referencia, o Outono da miña vida:
SIEMPRE ESTARÁ CAMARIÑAS
Cuando sea un viejecito,
de esos que nadie quiere,
y vea como me hiere
el desprecio que va escrito
en ojos de un hombrecito,
que evita, con sus retrasos,
retrayéndose a mis pasos,
esquivarse a mi presencia,
…o note su indiferencia,
aún con reflejos escasos.
…Cuando nadie de mi se acuerde,
con su ria y sus campiñas,
siempre estará Camariñas,
presente, quien me recuerde.
Con ausencia que se cierne
en tiempos que eran felices,
los de hoy, son aprendices,
con tanto feliz recuerdo;
por sus mares yo me pierdo,
bogando con mis deslices.
Cuando vea a las miradas,
aunque conmigo tropiecen,
si mis ojos languidecen,
pues se van despreocupadas,
sin saludar, reparadas
de quien va por el lugar,
es porque debo de marchar
a sacar mi vieja barca
que mis recuerdos la aparca
junto a la orilla del mar,
Antonio Puertas
jueves, 8 de diciembre de 2011
Notas de inverno sobre impresións de verán
A entrada de Fernando e as de Rafael, tan xeneroso e constante, lembráronme un texto que non é soño meu, como os de Rafa e Antonio.
O Inquisidor xeral
“A acción desenvólvese no século XV. Naquela época era costume facer intervir nos poemas as potencias celestiais. En Francia, os clérigos da curia e os monxes daban representacións nas que se poñía en escena a madonna, os anxos, os santos, Cristo e Deus pai.
Pasaron 15 séculos desde que prometeu volver ao seu reino, desde que o profeta escribiu: ´Volverei pronto, pero nin o mesmo fillo sabe o día nin a hora´.
Pero El quixo mostrarse, ao pobo sufrido e miserable. A acción desenvólvese en España, en Sevilla, na época máis terrible da Inquisición, cando cada día flameaban as fogueiras no país para maior gloria de Deus.
- Ou! Non é así como El prometeu volver, á fin dos tempos, con toda a súa gloria.
- Non, El quixo visitar os seus fillos precisamente nun lugar onde crepitaban as fogueiras dos herexes. Volveu baixo a forma que tiña na vida pública. Aí vai descendendo cara ás rúas ardorosas da cidade meridional, onde a véspera, en presenza do rei, dos cortesáns, dos cabaleiros, dos cardeais e das máis encantadoras damas da corte, o Inquisidor xeral fixo queimar un cento de herexes ad maiorem gloriam Dei. Apareceu docemente, sen facerse notar e, cousa rara, todos o recoñeceron.O pobo amontóase ao seu lado e ségueo, silencioso; El pasa entre a moitedume cun sorriso de infinita compaixón.
Un vello, cego desde a infancia, exclama: ´Señor, cúrame e vereite´. E o cego ve.
Detense ante a catedral de Sevilla cando levan un pequeño cadaleito branco cunha nena de sete anos. ´Se es Ti, resucita a miña filla´, chora a nai. El míraa con mágoa e exclama: ´Talhita koum´. E a nena levántase.
Naquel intre pasa pola praza o cardeal Inquisidor xeral. É un vello case nonaxenario. Os seus lúgubres auxiliares e a garda do Santo Oficio ségueno a unha respectuosa distancia. Detense ante o xentío e observa desde lonxe. Viuno todo e o seu rostro ensombreceuse, engurrou as espesas cellas e os seus ollos brillaron cun resplandor sinistro. Sinálao co dedo e ordena aos gardas que o deteñan. Tan grande é o seu poder e o pobo está tan acostumado a someterse, que o xentío se aparta axiña ante os esbirros.
Nun silencio mortal, estes detéñeno e lévano. Como un só home, o pobo inclínase ao paso do Inquisidor, que o bendice e prosegue o seu camiño.
O prisioneiro é conducido ao edificio do Santo Oficio, onde o encerran nunha estreita cela abovedada. O día morre, chega a noite sevillana, cálida e sofocante.
De súpeto, ábrese a porta do calabozo e aparece o Inquisidor cun facho na man. Ven só. A porta péchase tras del. Mira en fite o santo rostro e dille:
- ´Ti es Ti´? Ao non recibir resposta, engade: ´Non digas nada, cala; ademais, que poderías dicirme? Non tes dereito a engadir unha palabra máis ao que xa dixeches. Por que viñeches molestarnos?
- Ben sabes Ti que nos molestas. Pero sabes o que ocorrerá mañá? Mañá condenareite e serás queimado coma o peor dos herexes. E ese mesmo pobo que hoxe che bica os pés correrá, a unha indicación miña, a alimentar a túa fogueira.
- E o prisioneiro non di nada?
- En efecto, non pode facer outra cousa que calar. O mesmo vello lle advertiu que non ten dereito a engadir unha palabra máis ás que dixera antano. É quizais o trazo fundamental do catolicismo romano.
- ´Todo foi transmitido por Ti ao Papa, todo depende, pois, agora do Papa´. ´Afortunadamente, ao marchares, deixáchesnos a obra. Prometíchelo. Concedíchesnos solemnemente o dereito de atar e desatar; naturalmente, non podes pensar agora en quitarnos ese dereito. Por que viñeches, pois, a molestarnos?´ ”
A que ven isto?
Son fragmentos escolmados do capítulo V do libro V d´Os irmáns Karamazov, de Fiodor (Teodoro) Dostoyevski (1821-1881). Publicou a obra en 1880. O argumento da novela é fácil de resumir, non así as cuestións morais, teolóxicas e humanas que suscita.
O título desta entrada tampouco é orixinal. Prestoumo o mesmo Dostoyevski dunha obra escrita para criticar os costumes de Europa occidental e enxalzar as ideas cristiás de Rusia.
Estas notas de inverno proceden das miñas impresións de verán, concretamente de agosto 2011, e doutros acontecementos relacionados.
Saúdos aos lectores que resisten e resistirán.
O meu agradecemento aos colaboradores habituais, defensores da idea dun cubano contemporáneo de Dostoyevski, Xosé Martí (1853-1895): “Trincheiras de ideas valen máis ca trincheiras de pedras”.
Eduardo Seco.
miércoles, 7 de diciembre de 2011
MIS POESÍAS
Von facerlle caso a Rafael, publicando unha poesía que tiña por aquí gardada por un caixón. Penso que se axeita mellor aos acontecementos polos que estamos a vivir nesta vella Europa dos nosos pecados. O único que pretendo é erguer un pouquiño os ánimos, que están moi baixos de moral.
Noutra ocasión, se a audiencia ( se é que a temos ), o permite, deixarei un poema axeitado ó Outono.
Noutra ocasión, se a audiencia ( se é que a temos ), o permite, deixarei un poema axeitado ó Outono.
NO QUIERO
No quiero que nadie llore,
no quiero más amarguras,
si la vida son penurias,
el alma que se enamore,
con su dama, en cielo more.
¿ Acaso, con nuestros genes,
en molinos, no intervienes,
en defensa de tu dama,
con honor de raza humana
que portamos los señores ?
Cabalga con Rocinante,
por los sueños sin sendero,
y, con su fiel escudero,
derrotemos al farsante;
allí donde esté la amante
espadas contra el tirano,
y muerda el polvo el villano
con el honor de tu espada
…y a Dulcinea, la amada,
gloria y poder transmundano.
Antonio Puertas
martes, 6 de diciembre de 2011
FOLLAS DE OUTONO
A.- Imos
pór algo no encerado para que o amigo Puertas entre sen medo e nos
deixe algo poético nestes poucos días que quedan para despedir o
ano. Nestes últimos días de outono en que o ano empeza a
decaer,envellecer e morrer paga a pena,co bo tempo que nos veu,dar
unha volta polo campo coa ánimo observador. Pódese ver o chan
engalanado e alfombrado,na caida da folla,en soutos e
arboredos,formando cadros que rivalizan cós dos mellores artistas en
colorido polas súas diversas tonalidades. Para mostra un botón:
B.-
Hoxe,se non fose pola puta crise,que a tantas familias trae pola rúa
da amargura sería un día de festa e celebración no que deberiamos
berrar como no 1812: VIVA LA PEPA. Constitución que nos brindou,hoxe
é o seu día,o meirande período de liberdade e de camiños de paz
para os que vivimos nesta pel de touro. Fixo un discurso o Presidente
do Congreso en funcións que non desmerece nada dos que deixou dito o
Cardeal Tarancón naqueles tempos en que a voz dos bispos era
escoitada con respecto pola cidadanía.
C.-
Respecto a situación actual de golpe de estado financeiro que
converte en papel mollado as institucións de representación
democráticas, tanto da Unión Europea como de cadanseu dos países
que a conforman, non se pode dicir mais do que se leva escrito e
comentado e que resume perfectamente o correo que me mandou o
compañeiro Enrique Vázquez Pose que dia así:
“Asunto:
El golpe de estado de Goldman Sachs a Grecia e Italia
Lee
este e-mail hasta el final. Es un poco largo, lo sé, pero te vendrá
bien leerlo para saber la verdad de lo que ha ocurrido estas dos
últimas semanas.
La situación político-económica en Europa es ya insostenible. Asistimos impasibles al traspaso de poderes en Italia y Grecia. Los medios de comunicación pasan de puntillas sobre el fondo del asunto, e independientemente de la antipatía que sus dirigente despertaban en amplios sectores de la población, en la práctica este cambio supone reemplazar a los "democráticamente" elegidos por otros, los llamados "technócratas", que ni fueron elegidos por el pueblo, ni les resultan siquiera familiar.
Si el sistema democrático actual se hallaba ya de por sí en un estado deplorable, y a pesar de que se haga alarde de que todas las garantías parlamentarias han sido respetadas, esto constituye técnicamente un golpe de estado encubierto en el que los beneficiarios son los mercados y sus estrategias especulativas salvajes. Lo desgrano, para que quede claro:
¿Sabéis quienes son Lucas Papademos (actual dirigente Griego tras la dimisión de Papandreu) y Mariano Monti (ahora al frente del gobierno italiano)?
¿Sabéis quien es Mario Draghi (actual presidente del Banco Central Europeo)?
¿Sabéis lo que es Goldman Sachs?
Os lo explico:
Goldman Sachs: es uno de los mayores bancos de inversión mundial y co-responsable directo, junto otras entidades como la agencia de calificación Moody's, de la crisis actual, y uno de sus mayores benficiarios. Sólo a modo de pincelada, en 2007 ganaron 4 mil millones de dólares en operaciones que desembocaron en el desastre actual. ¿Como lo hicieron? Animaron a los inversores a invertir en productos sub-prime que sabían que era productos basura, y al mismo tiempo se dedicaron a "apostar" en bolsa por el fracaso de los mismos. Eso es solo la punta del iceberg, y está muy documentado, podéis investigarlo. Mientras leéis este e-mail se están forrando a base de especulación sobre las deudas soberanas.
Papademos: Actual primer ministro griego, tras la dimisión Papandreu. No elegido por el pueblo.
- ex-gobernador del Banco de la Reserva Federal de Boston entre 1993 y 1994.
- vicepresidente del Banco Central Europeo de 2002 a 2010.
- Miembro de la Comisión Trilateral desde 1998, fundada por Rockefeller, lobby neo-liberal (se dedican a comprar políticos a cambio de sobornarles)
- ex-Gobernador del Banco de Central Grecia entre 1994 y 2002. Falseó las cuentas de déficit público del país con la ayuda activa de Goldman Sachs, lo que condujo en gran parte e la actual crisis que sufre el país.
Mariano Monti: Actual primer ministro de Italia tras la dimisión de Berlusconi. No elegido por el pueblo.
- ex director europeo de la Comisión Trilateral antes mencionada.
- ex-miembro del equipo directivo del grupo Bilderberg.
- asesor de Goldman Sachs durante el periodo en que ésta ayudó a ocultar el déficit del gobierno griego.
Mario Draghi: Actual presidente del Banco Central Europeo en sustitución de Jean-Claude Trichet.
- Ex-director ejecutivo de del Banco Munidal entre 1985 y 1990.
- Vicepresidente por Europa de Goldman Sachs entre 2002 y 2006, periodo en que se realizó el falseo antes mencionado.
Bien, qué casualidad, todos de la mano de Goldman Sachs. Los que crearon la crisis se presentan ahora como la única opción viable para salir de la misma, en lo que la prensa estadounidense está empezando a llamar "El gobierno de Goldman Sachs en Europa".
Se tiende a querer hacernos pensar que la crisis ha sido una especie de resbalón, pero la realidad apunta a que detrás de ella hay una voluntad perfectamente orquestada de hacerse con el poder directo en nuestro continente, en una maniobra sin precedentes en la Europa del siglo XXI. La estrategia de los grandes bancos de inversión y agencias de calificación es una variante de otras llevadas a cabo anteriormente en otros continentes, se viene desarrollando desde el inicio de la crisis y está desde mi punto de vista está siendo la siguiente:
1. Hundimos a los países mediante la especulación en bolsa/mercado. Los volvemos locos de miedo a lo que dirán los mercados, que nosotros controlamos, cada día.
2. Los obligamos a recurrir a préstamos para mantenerlos en Status Quo, o "salvarlos". Estos préstamos están estrictamente calculados para que los países no los puedan pagar, como es el caso de Grecia que no podría haber cubierto su deuda ni aunque su gobierno vendiera el país entero, y no es ninguna metáfora, es matemática.
3. Exigimos recortes sociales y privatizaciones en detrimento de los ciudadanos, bajo la amenaza de que si los gobiernos no los llevan a cabo, los inversores se retirarán por miedo a no poder recuperar el dinero invertido en la deuda de esos países y demás inversiones.
4. Se crea un altísimo nivel de descontento social, propicio para que el pueblo, ya sonado, accepte cualquier cosa con tal de salir de la situación.
5. Colocamos a nuestros hombres donde mejor convenga.
Si os parece ciencia ficción, informaos: este tipo de estrategias están perfectamente documentadas y se han venido utilizando con distintas variantes a lo largo el siglo XX y XXI en otros países, notablemente en latinoamérica por parte de los EEUU cuando se dedicaban, y se siguen dedicando en la medida que pueden, a asfixiar económicamente mediante la deuda exterior por ejemplo a países de América Central, para crear descontento social y aprovecharlo para colocar a dirigentes afines a sus intereses.
Ahora esto está pasando en Europa, y ya no es que lo haga EEUU, sino que lo hace la industria financiera internacional. Y lo que está ocurriendo bajo la mirada impotente y/o cómplice de nuestros gobiernos es el mayor robo jamás realizado en la historia de la humanidad y a escala planetaria, son golpes de estado, y violaciones flagrantes de la soberanía de los estados y sus pueblos.
Es muy fácil informaros en internet. Decídselo a vuestros amigos, pasad el e-mail a cualquiera que pueda estar interesado, yo que sé. Se nos están comiendo vivos... La gente tiene que saberlo.
Gracias por leerlo. “
La situación político-económica en Europa es ya insostenible. Asistimos impasibles al traspaso de poderes en Italia y Grecia. Los medios de comunicación pasan de puntillas sobre el fondo del asunto, e independientemente de la antipatía que sus dirigente despertaban en amplios sectores de la población, en la práctica este cambio supone reemplazar a los "democráticamente" elegidos por otros, los llamados "technócratas", que ni fueron elegidos por el pueblo, ni les resultan siquiera familiar.
Si el sistema democrático actual se hallaba ya de por sí en un estado deplorable, y a pesar de que se haga alarde de que todas las garantías parlamentarias han sido respetadas, esto constituye técnicamente un golpe de estado encubierto en el que los beneficiarios son los mercados y sus estrategias especulativas salvajes. Lo desgrano, para que quede claro:
¿Sabéis quienes son Lucas Papademos (actual dirigente Griego tras la dimisión de Papandreu) y Mariano Monti (ahora al frente del gobierno italiano)?
¿Sabéis quien es Mario Draghi (actual presidente del Banco Central Europeo)?
¿Sabéis lo que es Goldman Sachs?
Os lo explico:
Goldman Sachs: es uno de los mayores bancos de inversión mundial y co-responsable directo, junto otras entidades como la agencia de calificación Moody's, de la crisis actual, y uno de sus mayores benficiarios. Sólo a modo de pincelada, en 2007 ganaron 4 mil millones de dólares en operaciones que desembocaron en el desastre actual. ¿Como lo hicieron? Animaron a los inversores a invertir en productos sub-prime que sabían que era productos basura, y al mismo tiempo se dedicaron a "apostar" en bolsa por el fracaso de los mismos. Eso es solo la punta del iceberg, y está muy documentado, podéis investigarlo. Mientras leéis este e-mail se están forrando a base de especulación sobre las deudas soberanas.
Papademos: Actual primer ministro griego, tras la dimisión Papandreu. No elegido por el pueblo.
- ex-gobernador del Banco de la Reserva Federal de Boston entre 1993 y 1994.
- vicepresidente del Banco Central Europeo de 2002 a 2010.
- Miembro de la Comisión Trilateral desde 1998, fundada por Rockefeller, lobby neo-liberal (se dedican a comprar políticos a cambio de sobornarles)
- ex-Gobernador del Banco de Central Grecia entre 1994 y 2002. Falseó las cuentas de déficit público del país con la ayuda activa de Goldman Sachs, lo que condujo en gran parte e la actual crisis que sufre el país.
Mariano Monti: Actual primer ministro de Italia tras la dimisión de Berlusconi. No elegido por el pueblo.
- ex director europeo de la Comisión Trilateral antes mencionada.
- ex-miembro del equipo directivo del grupo Bilderberg.
- asesor de Goldman Sachs durante el periodo en que ésta ayudó a ocultar el déficit del gobierno griego.
Mario Draghi: Actual presidente del Banco Central Europeo en sustitución de Jean-Claude Trichet.
- Ex-director ejecutivo de del Banco Munidal entre 1985 y 1990.
- Vicepresidente por Europa de Goldman Sachs entre 2002 y 2006, periodo en que se realizó el falseo antes mencionado.
Bien, qué casualidad, todos de la mano de Goldman Sachs. Los que crearon la crisis se presentan ahora como la única opción viable para salir de la misma, en lo que la prensa estadounidense está empezando a llamar "El gobierno de Goldman Sachs en Europa".
Se tiende a querer hacernos pensar que la crisis ha sido una especie de resbalón, pero la realidad apunta a que detrás de ella hay una voluntad perfectamente orquestada de hacerse con el poder directo en nuestro continente, en una maniobra sin precedentes en la Europa del siglo XXI. La estrategia de los grandes bancos de inversión y agencias de calificación es una variante de otras llevadas a cabo anteriormente en otros continentes, se viene desarrollando desde el inicio de la crisis y está desde mi punto de vista está siendo la siguiente:
1. Hundimos a los países mediante la especulación en bolsa/mercado. Los volvemos locos de miedo a lo que dirán los mercados, que nosotros controlamos, cada día.
2. Los obligamos a recurrir a préstamos para mantenerlos en Status Quo, o "salvarlos". Estos préstamos están estrictamente calculados para que los países no los puedan pagar, como es el caso de Grecia que no podría haber cubierto su deuda ni aunque su gobierno vendiera el país entero, y no es ninguna metáfora, es matemática.
3. Exigimos recortes sociales y privatizaciones en detrimento de los ciudadanos, bajo la amenaza de que si los gobiernos no los llevan a cabo, los inversores se retirarán por miedo a no poder recuperar el dinero invertido en la deuda de esos países y demás inversiones.
4. Se crea un altísimo nivel de descontento social, propicio para que el pueblo, ya sonado, accepte cualquier cosa con tal de salir de la situación.
5. Colocamos a nuestros hombres donde mejor convenga.
Si os parece ciencia ficción, informaos: este tipo de estrategias están perfectamente documentadas y se han venido utilizando con distintas variantes a lo largo el siglo XX y XXI en otros países, notablemente en latinoamérica por parte de los EEUU cuando se dedicaban, y se siguen dedicando en la medida que pueden, a asfixiar económicamente mediante la deuda exterior por ejemplo a países de América Central, para crear descontento social y aprovecharlo para colocar a dirigentes afines a sus intereses.
Ahora esto está pasando en Europa, y ya no es que lo haga EEUU, sino que lo hace la industria financiera internacional. Y lo que está ocurriendo bajo la mirada impotente y/o cómplice de nuestros gobiernos es el mayor robo jamás realizado en la historia de la humanidad y a escala planetaria, son golpes de estado, y violaciones flagrantes de la soberanía de los estados y sus pueblos.
Es muy fácil informaros en internet. Decídselo a vuestros amigos, pasad el e-mail a cualquiera que pueda estar interesado, yo que sé. Se nos están comiendo vivos... La gente tiene que saberlo.
Gracias por leerlo. “
D.-
E curioso saber que estas cousas hai mais de 200 anos xa se advertía
do perigo que corriamos se deixabamos que os bancos medraran tanto
como fixeron nestes últimos anos en que acumularon un poder moi
superior ao que lles correspondería de aplicárense as leis
antimonopolio que o tivesen evitado. Isto dicía Thomas Jefferson:
(Para ler o texti clikar na imaxe)
E.-
Que non falte un pouco de humor:
Pois
xa está ben por hoxe .Boas noites a todos os que se dignen ler isto.
Se non o lee ninguén tampouco pasa nada. Un saúdo como sempre.
Rafael
Suscribirse a:
Entradas (Atom)