Benvidos


Belvís

Belvís
Seminario Menor de la Asunción - Santiago

domingo, 25 de diciembre de 2011

Na tardiña do Nadal 2011 (Andres GV)


Estou na casa. Compartin a mesa familiar cos meus irmáns. O falecemento inesperado de Miguel, o párroco de San Cristovo das Viñas, na Coruña, un cura novo que nos estimulaba e enchía de esperanza aos demais curas, lanzou sobre min un neboeiro de tristeza. Varios compañeiros curas, cos que teño unha relación estreita,  despedíronse tamén estes días pasados da nai, do pai, dun irmán. Amigos moi achegados están acosados pola máis temida das doenzas. Por iso comparto convosco esta hora: necesitamos a luz de Belén.
Todo o que escribía aquí onte vólvese máis intensamente verdadeiro e necesario. Grazas a man humana que Deus nos ofrece por medio de Cristo coñecemos a esperanza. De onde nos pode vir o consolo ante a morte?  Un consolo que non é ilusorio, psicolóxico, comecocos infantil, senón verdade verdadeira, acontecemento persoal, tránsito a unha vida nova.
Belén ten de cursi, de tenrura sensibleira, de retóricas mixiricas, moito menos do que  lamentablemente aparece e se promove socialmente. Belén compromete a quen cre en Cristo a converterse en axente de humanidade, de humanización, de dignificación das persoas, de promotor de esperanza.
Con palabra máis autorizada cá miña, dixo hoxe o Papa "urbi et orbi":

La respuesta que Dios ha dado en Jesús al clamor del hombre supera infinitamente nuestras expectativas, llegando a una solidaridad tal, que no puede ser sólo humana, sino divina. Sólo el Dios que es amor y el amor que es Dios podía optar por salvarnos por esta vía, que es sin duda la más larga, pero es la que respeta su verdad y la nuestra: la vía de la reconciliación, el diálogo y la colaboración.
Por tanto, queridos hermanos y hermanas de Roma y de todo el mundo, dirijámonos en esta Navidad 2011 al Niño de Belén, al Hijo de la Virgen María, y digamos: «Ven a salvarnos». Lo reiteramos unidos espiritualmente a tantas personas que viven situaciones difíciles, y haciéndonos voz de los que no tienen voz. (Bieito XVI, Mensaxe Urbi et Orbi 25/12/2011)


No hay comentarios:

Publicar un comentario