Aínda que sexa cun día de atraso cometeriamos un acto de
esquecemento inexplicable e incomprensible se deixaramos pasar o día
de hoxe sen felicitar aos que onte estiveron de días: Fernando
Ledo,Fernando García Ferro,Fernando Castro Marcote e non sei se polo
camiño queda algún mais. A todos eles que quede constancia desta
felicitación. Que teña sido un día moi feliz. E de onte nun ano
moitas veces.
Hai
anos témolo pasado moi ben. Ese día relaxábase a disciplina .Era o
Santo do cardeal D. Fernando. Daban viño á comida. Ao chegarmos ao
refectorio despois da bendición xa dicían:”Benedicamos Dómino”.Os
que fomos fumadores precoces,xa en Belvís, podías fumar sen tomar
moitas precaucións porque a vixilancia era nula. Despois de
comer,como consecuencia de inxerir as esencias do deus Baco,
andabamos polo aire e víñamos polo vento calquera que fose o sitio
a onde formos,antes de ir a facer o exame de conciencia,como último
acto comunitario do día.
Non
sei os demais.Cada un tivo o propio ritmo biolóxico. Eu empezara a
fumar ,cando tiña 15 anos,no verán do 60. As malas compañías. Para
o primeiro trimestre levaba cinco paquetes de celtas curtos.
Gardábaos,por consello dos mais veteranos nesas lides,nos pés das
camas que eran ocos. Había que sacarlle as gomas e ilos metendo.
Collían, no segundo semestre, ata doce paquetes. Cando xa parecía
que se acabaran sacudías e sempre caían algúns cigarros. Custaba
naquel tempo cada paquete 10 reais. Mantendo moitos anos o mesmo
prezo.
Falando
de conmemoracións mañá fará o ano que inauguramos este blog. Como
pasa o tempo.¡
Hoxe
ás 12 da noite encargareime eu de botar doce bombas de palenque
dixitais para declarar empezados os festexos para celebralo. Espero
que se escoiten en toda esta pequena ,mais ben, comunidade virtual.
Ao longo do día de mañá se, por casualidade, cadrase de entrardes
na quintado57 ou nos seguintes días que quedarían habilitados, a
estes efectos, como as festas do patrón que duran varios días,
deixade unhas liñas dándovos por decatados.
Os
oficiantes da cerimonia relixiosa terán que ser Andrés e o coro de
Fernando. Se non pode ser unha misa de capotes, como lle chaman no
cabo da Crus,que sexa cantada cun solo crego nesta época de
escaseza.
Se
perdemos o humor e as ganas de rir cos demais perdemos unha das
partes esenciais desta vida. O herdo dos pobres, do que ninguén
poderá desposuírnos, nos acompañe por e para sempre .Amen .Rafael
No hay comentarios:
Publicar un comentario