Benvidos


Belvís

Belvís
Seminario Menor de la Asunción - Santiago

martes, 25 de mayo de 2010

MACEDONIA IX

   Sirvo outra ración de macedonia con froitas variadas.
   Benvido, Chucho, ao club dos poetas e prosistas vivos. Seguro que o teu exemplo vai animar a outros que ao mellor espreitan nas sombras.  

Presentación de libros en Pontevedra
   - Prisciliano na cultura galega. Un símbolo necesario.  Victorino Pérez Prieto. Editorial Galaxia.
     26 de maio no Centro Cultural Caixanova. Falarán, entre outros, o autor e Rubén Aramburu. 
   - A graza daquel verán. Manolo Regal Ledo. Encrucillada.
     27 de maio na Galería Sargadelos.

Xustiza lenta, inxustiza rápida
   Este título dun artigo de Cristina Almeida paréceme o mellor resumo do que está acontecendo coa terceira pata  do sistema democrático español.

Cóengos banqueiros
   O bispado de Córdoba demostra que tamén  se pode predicar desde os púlpitos financeiros, para atender o apostolado do ladrillo. Este bispo debe ser gafe, porque leva unha racha de escándalos difíciles de igualar. Vivan san Pancracio e san Carlos Borromeo! Esperemos que non poña un circo de ananos.

Identificación
   Na foto que colgou Andrés están: Pereira Castiñeiras, García Ferro, Bermúdez Outes, Dios Vigo e Bello Arjomil. Ferro e Bello son os cregos. A cámara era do único que a tiña naqueles tempos. As demais preguntas contestareinas cando vaia a Salamanca.

Atila en Galicia
   Atila segue cabalgando por aquí en cuadrúpedo de ferraduras de aceiro. Ás veces deslízase sixiloso sobre caucho Michelín, que tamén impide agromar unha das mil primaveras que Cunqueiro degoiraba para o galego.

Patriotas de cartón
   Ante tantos patriotas que defraudan a Facenda, que buscan paraísos fiscais, evaden capitais e predican pragas bíblicas para España en foros internacionais/financeiros; ante as dificultades do Tribunal Constitucional para resolver o tema do Estatuto catalán, acordeime do poema  Madre España de Miguel Hernández.
Para celebrar o centenario do seu nacemento e por estar rematando o mes das flores e das letras, incorporo o  poema do pastor de ovellas botado a guerrilleiro (poético):

Madre España
ABRAZADO a tu cuerpo como el tronco a su tierra,
con todas las raíces y todos los corajes,
¿quién me separará, me arrancará de ti,
madre?

Abrazado a tu vientre, quién me lo quitará,
si su fondo titánico da principio a mi carne?
Abrazado a tu vientre, que es mi perpetua casa,
¡nadie!

Madre: abismo de siempre, tierra de siempre: entrañas
donde desembocando se unen todas las sangres:
donde todos los huesos caídos se levantan:
madre.

Decir madre es decir tierra que me ha parido;
es decir a los muertos: hermanos, levantarse;
es sentir en la boca y escuchar bajo el suelo
sangre.

La otra madre es un puente, nada más, de tus ríos.
El otro pecho es una burbuja de tus mares.
Tú eres la madre entera con todo tu infinito,
madre.

Tierra: tierra en la boca, y en el alma, y en todo.
Tierra que voy comiendo, que al fin ha de tragarme.
Con más fuerza que antes, volverás a parirme,
madre.

Cuando sobre tu cuerpo sea una leve huella,
volverás a parirme con más fuerza que antes.
Cuando un hijo es un hijo, vive y muere gritando:
¡madre!

Hermanos: defendamos su vientre acometido,
hacia donde los grajos crecen de todas partes,
pues, para que las malas alas vuelen, aún quedan
aires.

Echad a las orillas de vuestro corazón
el sentimiento en límites, los efectos parciales.
Son pequeñas historias al lado de ella, siempre
grande.

Una fotografía y un pedazo de tierra,
una carta y un monte son a veces iguales.
Hoy eres tú  la hierba que crece sobre todo,
madre.

Familia de esta tierra que nos funde en la luz,
los más oscuros muertos pugnan por levantarse,
fundirse con nosotros y salvar la primera
madre.

España, piedra estoica que se abrió en dos pedazos
de dolor y de piedra profunda para darme:
no me separarán de tus altas entrañas,
madre.

Además de morir por ti, pido una cosa:
que la mujer y el hijo que tengo, cuando pasen,
vayan hasta el rincón que habite de tu vientre,
madre.


   Os poemas de Miguel Hernández son dos máis musicados:
Paco Ibáñez (Andaluces de Jaén)
Joan Manuel Serrat (Hijo de la luz y de la sombra)
Manolo Escobar, Manolo Sanlucar, Luis Pastor, Jarcha, Alberto Cortez, Victor Jara, Aguaviva, Los Lobos...

Saúde. Eduardo

No hay comentarios:

Publicar un comentario