No bicarelo do bico do brelo
canta o paxariño.
No mesmiño
bicarelo do bico do brelo.
(Os eidos)
Permitídeme entrar -regresar- coma o paxariño de Novoneyra que se arrandea no punto máis alto dunha herbiña e enche de garabullos afiados o seu texto, tal como indican os reiterados e acentuados is (a letra i). Xa sabedes que o xogo simbólico dos sonidos penetra de cheo os textos de Novoneyra. Este poema é como unha instantánea fotográfica dun momento fráxil, efémero, pero que sorprende e prende a ollada de quen pasea polo campo. Recoméndovos ler o texto facendo énfase na palabra mesmiño. Dá xenio...
Ben, xa estou de volta. A ver por canto tempo.
Andres GV.
No hay comentarios:
Publicar un comentario