OUTONO, TEMPO DE COLLEITAS.

Ecos muxiáns
   Apagadas as últimas luces do salón do banquete, apagados os ecos da barca de pedra, da gamela bailadeira e das regueifas entre os veciños de (Santo) Antonio de Louredo e os de Tapeirán (Padre Casares), léase muxiáns versus camariñáns, pareceume que vos centrastes na pedra que xa non pode abalar por mor dunha treboada que a moveu, rompeu e a recolocou en equilibrio estable.
   Esquencestes, en cambio, a pedra dos cadrís, menos polémica pero máis útil para os males dos que bordeamos os 65 anos.
   Procurarei visitar Muxía antes do 2021 e incluso antes do 2014, cando a zona cero se vexa compensada cun parador case subterráneo en punta Lourido. Compensación de que? O seu alcalde dixera que a Muxía lle tocara a lotaría. Son alcaldes de prestige.
   Grazas a Barral e a Henrique pola foto oficial e polo CD da Guarda.

A caixa dos tronos
   Adiantábase Rafael con optimismo ao percorrido do decreto do falso plurilingüísmo. O TSXG deu a saída ao maratón xudicial e social que constinúa. Os responsables da desfeita sacaron peito e apelaron ao consenso lingüístico, secundados por ventrílocuos mediáticos subvencionados.
   O auto de TSXG sobre o recurso da Mesa pola Normalización L. é unha saída defectuosa, pero tempo  haberá de recuperación na carreira de fondo. A resolución era previsible, vistos os estrictos requisitos esixidos en xurisprudencia para conseguir unha suspensión cautelar do decreto, só admisible en casos excepcionais.
   A noticia silenciada é que a resolución non comporta en absoluto un xuízo (nin siquera puramente indiciario) sobre a legalidade do decreto, pois o tribunal non analiza o fondo do asunto nin prexulga o sentido da futura sentenza.
   Por mor do decreto, o 90% dos nenos das cidades van ser escolarizados en castelán. Pero é unha boa noticia que o 40% dos pais das sete cidades de Galicia elixiron o galego como lingua de educación infantil. Con todo, ese 40% dos nenos van ser educados basicamente en castelán, en contra da súa vontade. Pódese negar o dereito de usar "a lingua propia de Galicia" na propia terra?
   A soflama da inexistente imposición lingüística anterior prendeu en campaña electoral como unha lenda urbana.

Lenda urbana
   Xentes de boa fe creron a lenda que explica O Rivas en Episodios galegos. Tempo de esperpento. Xerais. 2009:
   "Diferentes persoas estaban totalmente convencidas de que nos centros de ensino de Galicia os rapaces só podían estudar castelán na clase de lingua e literatura castelás. É máis, había centros que  se converteran nunha especie de campos de concentración, onde os alumnos só podían expresarse en castelán nos recreos, e aínda así eran vixiados. E non só no ensino público, tamén nos concertados e privados había a "imposición".  
   Preguntei se nos centros dos seus fillos pasaba tal cousa. Respondían que non, por suposto.
   Preguntei entón o nome dalgún centro onde se dese ese estado de "imposición totalitaria", que mesmo levaba á persecución dos nenos no tempo de lecer.
   As respostas eran sempre as mesmas: Disque por aí...
   E por aí é sempre outro sitio, sempre máis afastado. Talvez fose na Galitzia de Polonia, é dicir, nun lugar imaxinario.
    Na realidade que estaba diante nosa, a gran maioría dos centros non acadaba os mínimos de cooficialidade bilingüe".
   Píllase antes a un mentireiro que a un coxo. Pero sucede que ás veces a xente confunde un co outro e corre detrás do coxo, mentres o mentireiro se gaba e ri do ben que armou a trola.
   Táctica: inventa a realidade e manipúlaa como queiras. Moitas trolas coáronse na historia e adquiriron rango de  grandes verdades ata que esvaeceron.

O español non corre ningún perigo
   Así o demostra o Nobel de Literatura ao peruano-español Vargas Llosa.

Onde está a chave?
Queda moita carreira. Faltan as sentenzas firmes, a opinión de institucións solventes e de especialistas, dos equipos de normalización lingüística e das APA. Queda o esperanzador 40% dos pais urbanos que queren escolarizar os fillos en galego. Queda o proxecto Polo dereito da infancia á educación en galego,
presentado en Santiago.
A caixa de Pandora foi aberta en exceso preelectoral. Quen a pode pechar agora? Foi fácil de abrir, pero difícil de pechar.

Plan estratéxico de austeridade
   Os millón de euros empregados en publicitar o decreto do galego, os case 150.000 libros de Matemáticas, Física, Química e Tecnoloxía de Secundaria e os de 3º e 4º de Primaria que foron queimados por estaren escritos en galego, forman parte do  plan de austeridade.  
Dicía un contertulio que as Matemáticas non se poden dar en galego porque: "Non vas dicir tres ó caldeiro". "Falta de inoransia", diría Currás (Mareas vivas).

Calando tamén se escribe?
   Mentres a maioría segue pensando que calando (sempre) tamén se escribe, a min paréceme  nesta tarde invernal de outono que case todo é silencio.

Saúdos e saúde.
                               Eduardo Seco