CASO RESOLTO

Antes de que remate o verán, farao entre hoxe e mañá, intentarei amarrar uns cabos que aínda teño soltos para resolver un caso, “cuasi criminal”,e “sui xéneris” que andei indagando nestes días.

Antecedentes de feito que se consideran probados e acreditados:

1º.-A Pedra da Barca o día da convivencia NON AVALOU

 

2º.- Antonio Puertas, principal sospeitoso,o Sábado día 18 de Setembro ás 10 da mañá estaba na Coruña. Desprazouse ,a marxe dos seus compañeiros, no turismo particular a Camariñas por terra e desde alí por mar na súa “jamela”,a motor e con GPS, ata o peirao de Muxía.

3º.-Na viaxe en barco que realizamos todos comentou ,gabándose ante os seus compañeiros, que as pedras dos arredores do santuario as coñecía como a palma da man.

4ª.-Cando o profesor Castro,doutor en Hª da Arte, nos ilustrou de modo académico e sobranceiro sobre as orixes de Muxía e do seu santuario mariano aludindo a que pagaban as rendas, con encaixes, á nobreza, feito que estaba documentado xa na alta idade media, Antonio Puertas disentiu de forma alporizada, negando a validez e autenticidade documental citada. Segundo el os encaixes son orixinarios de Camariñas é o que o negue e pola xenreira que teñen os muxiáns aos camariñáns.

5º.- Ao rematar a Misa e durante o canto da Salve saíu sixilosamente dirixíndose con andares lixeiros e rápidos cara á pedra de avalar.

6º.- Despois de varios intentos, realizados de forma organizada, baixo a dirección de expertos que noutras infindas ocasións lograran avalala como Manuel López. de Carnota, Juan Caamaño destinado temporalmente en Vimianzo,Agustín Dios destinado tamén na zona ,o propio profesor, o meu homónimo Martín coa asesoría doutros moi versados ,entendidos e opinadores e non foi humanamente posible movela lousa.

7º.- Antonio Puertas non é un calquera en Camariñas. Conforme as miñas investigacións coñécese por Beldoña. Ten fans da súa obra poética por todo o término municipal. Calquera xerarquía relacionado co Concello ou co Pósito de pescadores lle colle o teléfono sen audiencia previa. Foi nomeado gentleman de Camariñas ao que vai unido o dereito a que o chamen Sir...et reliqua...

ITER CRÍMINIS: o autor deste óbice necesitaba gañar tempo e vir por Camariñas, desde a Coruña, para desde a súa jamela, por mar, facerse co pandullo que agochan mediante unha boia ou bourel, nos arredores marítimos do santuario, para poder calza,r a modo de cuña ,a pedra de avalar. Impedindo deste modo que o poida facer como agardabamos todos.

Non consta que tivese colaboradores necesarios, cómplices ou encubridores que o auxiliaren nestes mesteres.

O móbil do crime hai que buscalo no mal que se levan e na envexa,cobiza e xenreira que se profesan mutuamente muxiáns e camariñás sen que, de momento e que se coñeza historicamente, o sangue teña chegado ao río.

POLA BOCA MORRE O PEIXE

A proba do nove, ven a confirmar esta sucinta investigación ,vese corroborada pola propia confesión do imputado. É a proba reina que ,hoxe non, pero noutros tempos intentaban arrancar por todos os medios aos presuntos delincuentes. O mesmo reo recoñece no último verso da súa bonita poesía:... 

... e volverá a avalar

cando Camariñas queira.

O asunto eu penso que queda visto para sentencia.Como a xustiza vai moi lenta poderémolo xulgar mediante o procedemento do xurado popular en calesqueira das próximas convivencias dentro dun tempo prudencial de 3 a 5 anos.De todos modos necesitarase unha maioría cualificada de dous terzos dos asistentes para poder mandalo a outro cárcere que non sexa o de papel.Comcedeselle ao inculpado un prazo de sete dias naturais para que poida alegar no seu favor todo o que, en dereito ou sen el, lle conveña.De non facelo terase por autor convicto e confeso.O que cala outorga. Un saúdo para todos compañeiros presentes ou ausentes na festa do sábado pasado.Dado nas derradeiras horas do verán deste ano santo de 2010 á veira do camiño inglés que pasa por diante da casa en que vivo.Rafael