Eu escúsome diante do Dios de Xaviña, por non ter ido veireando coa miña jameliña,…e diante de vos, compañeiros, pa que non sexades tan larcháns, nin tan prejeseiros… e , pa aqueles que sexan os mais larpeiros, leña con eles, e lembren ó conto de Caperuchiña, que todos sabemos moi ben como acabou a súa avoíña.
E pa tí, Rafael, jrasias por ese xiljeiriño tan fermoso, a punto está de faser o seu niño na tua árbore xa floresido.
A. Puertas
No hay comentarios:
Publicar un comentario