Creo que compensa escoitar e ver esta excepcional verisón do final da 9ª Sinfonía. Para reconciliarse coa humanidade, con membros capaces de crear esta beleza, de interpretala e de crear o silencio necesario para escoitala e emocionarse con ela. Para reconciliarse tamén con Europa, berce e alma nutricia desta creación musical , que tanto nos está facendo sufrir a todos os europeos, especialmente os mediterráneos: unha parte deste movemento da Novena -o requintado Himno da Alegría- é o himno de Europa.
Un agradecemento tamén a este entusiasmo asiático que recrea para nós unha interpretación excepcional por moitos conceptos, entre os que non falta a espectacularidade. Vinte minutos, case, para encher o corazón de esperanza.
ESPECTACULAR, ANDRES.
ResponderEliminarAntonio
Moi bonito Andrés.Gustoume moito.E certo.E unha perspectiva orixinal.Se a Igrexa quixese dicir algo ao mundo de hoxe tería que ir por aí.Non foi cando se apartou do agiornamento que supuxo o Vaticán II e despois de tantos anos eu vexoo case imposible.O de Queiruga,santo varón igual que Xulio Lois,é unha vergoña.Non teñen cousas mais importantes que facer despois do que está caendo por todos os lados.Sei que os que estades ao pé do cañón tamén sufrides moito.Iso honravos.Unha aperta.Rafael
ResponderEliminarMoi bonito Andrés.Gustoume moito.E certo.E unha perspectiva orixinal.Se a Igrexa quixese dicir algo ao mundo de hoxe tería que ir por aí.Non foi cando se apartou do agiornamento que supuxo o Vaticán II e despois de tantos anos eu vexoo case imposible.O de Queiruga,santo varón igual que Xulio Lois,é unha vergoña.Non teñen cousas mais importantes que facer despois do que está caendo por todos os lados.Sei que os que estades ao pé do cañón tamén sufrides moito.Iso honravos.Unha aperta.Rafael
ResponderEliminar