DIARIO DUN OPTIMISTA

A estación da luz séguenos dando puntos de apoio para a panca que levanta o optimismo cósmico. Só cómpre sintonizar co universo.

Casa/caza real

Cando se sospeitaba de que España ía ser intervida polo BCE, ofrécese o líder voluntario para entrar no quirófano e sufrir a intervención. Ten máis mérito porque estaba a 10 horas de voo do hospital madrileño. Optimismo real.

Nunca comprendín o deporte-caza, pero hai certos animais, como os elefantes e elefantas, que o teñen ben merecido:

-          O elefante é mentireiro, Pinocho é un aprendiz comparado cun proboscídeo. O nariz do xoguete de Guepeto é un embrión, un proxecto respecto da trompa elefantina.

-          O elefante é tamén moi terco: ten ese apéndice tan longo e móbil porque lle sae dos narices.

-          Por se fose pouco, os elefantes son tan …ppessaddoss…

-          Di a sabedoría popular que se colle antes un mentireiro ca un coxo, porque aquel ten pouca memoria e se contradí a cada pouco. Pero os perversos elefantes son moi malos de cazar (na mentira), porque  teñen a memoria propia da especie. Por iso é tan caro cazar un elefante.

Na cazaría, a Casa Real foi acribillada pola caza real.

Podería xogar cos netos como calquera avó, pero tamén é perigoso: van armados. Non esquezamos que pode facer o que lle dea a real gana.

Ademais, xa estamos servidos co clásico Dumbo de Disney e co Eli de Pocoyó.

Creo que non convencín a ninguén. Tentaba imitar a linguaxe de certos políticos, que son case inimitables

.

Sor Lucía lucía e loce

O Congreso da Felicidade, para fomentar a chispa da vida, invitou á dominica sor Lucía Caram, que nunha entrevista  (El País, 15-04-12) di cousas refrescantes sobre política, políticos, sacerdocio feminino, sistema eclesial, a Cope, e o Espírito Santo como director espiritual.

Falar, denunciar, é necesario. O silencio fainos cómplices.

Andrés Torres Queiruga

O 18 deste mes asistín a unha conferencia de Andrés, co teatro Principal de Pontevedra cheo. Falou da resurrección de Xesús e da nosa. Parece signo de optimismo que haxa teólogos que tenten poñer racionalidade a tanta rutina beata e a tanta contradición milagreira.

No 2009 freouse a condena da súa obra pola filtración e a reacción nos medios e nas redes sociais. Pero a Inquisición estaba aí, “como león rugiente, buscando a quien condenar”.

Acúsano de reducir a fe cristiá ás categorías da cultura dominante. Segundo Andrés, actualizar non é reducir.  Na entrevista da versión dixital de El Pais 15-04-12 di que “repensa os conceptos desde a cultura actual para recuperar a experiencia orixinaria e fundante”.

A comisión quizais viaxe nun pesado tren de carbón desde as orixes ao baixo medievo ou aos tempos da Pepa. Andrés viaxa nuha lixeira locomotora eléctrica. Circulan na mesma dirección, pero en sentido contrario. As locomotoras teñen que topar, como sucedeu o 30 de marzo.

Andrés pide que os membros da comisión se mostren para buscar a forza da razón. Alguén sabe os nomes da comisión inquisidora? Podería escribilos no blog? Grazas.

Poesía e música

Para o optimismo tamén está a poesía e a música, que servo en prato combinado. Quen se atreva, pode entoala de paso que le:

Disculpe el señor

Disculpe el señor

si le interrumpo, pero en el

recibidor

hay un par de pobres que

preguntan insistentemente por usted.

No piden limosna, no…

no venden alfombras de lana.

Tampoco elefantes de ébano.

Son pobres que no tienen nada de nada.

No entendí muy bien

si nada que vender o nada que perder,

pero por lo que parece

tiene usted alguna cosa que les

pertenece.

¿Quiere que les diga que el señor salió…?

¿Qué vuelvan maña en horas de

visita?

¿O mejor les digo como el señor dice:

“Santa Rita, Rita, Rita,

lo que se da no se quita…?

Disculpe el señor,

se nos llenó de pobres el recibidor

y no paran de llegar

desde la retaguardia, por tierra y por

mar.

Y como el señor dice que salió

y tratándose de unha urgencia,

me han pedido que les indique yo

por dónde se va a la despensa,

y que Dios se lo pagará.

¿Me da las llaves o los echo? Usted verá

que mientras estamos hablando

llegan más y más pobres y siguen

llegando.

¿Quiere usted que llame a un guardia y

que revise

si tienen en regla sus papeles de

pobre…?

¿O mejor les digo como el señor dice:

“Bien me quieres, bien te quiero,

no me toques el dinero…?

Disculpe el señor

pero este asunto va de mal en peor.

Vienen a millones y

curiosamente, vienen todos hacia aquí.

Traté de contenerlos pero ya ve,

han dado con su paradero.

Estos son los pobres de los que le hablé…

Lo dejo con los caballeros

y entiéndase usted…

Si no manda otra cosa, me retiraré.

Si me necesita, llame…

Que Dios le inspire o que Dios le ampare,

que esos no se han enterado

que Carlos Marx está muerto y enterrado.

Letra e música:

Joan Manuel Serrat.  

Últimas anotacións do diario

19 de abril. Presentación de Cómo defenderes os teus dereitos lingüísticos. Carlos Callón. Crónica. Edicións Xerais. O idioma tamén corre perigo.

O libro está  dividido en tres partes:

I. Propostas de conduta para vivir en galego.

II. Repaso legal: cómo solucionar problemas legais ante a Administración e as empresas que non queren entender o galego.

III. Propostas para consumo responsable na nosa lingua.

É unha especie de libro de autoaxuda para vivir en galego.

20 de abril. Comezo de Pontepoética 2, un festival de poesía que se celebrou en Pontevedra o 20 e 21. A palabra núa, verdadeira. Quizais sexa esaxerado porque Platón afirmou que os poetas eran (e son) mentireiros. Eu pensaba na palabra fanada, mercadeada, prostituída, polos que perderon a verdade e non saben onde buscala. A palabra soou en galego, castelán, catalán e éuscaro. Que riqueza en tempos de pobreza! Tamén en esloveno e portugués. As linguas son pontes que unen, nada máis e nada menos.

A 50 pasos da festa da palabra está a Casa das Campás, século XV, onde soaba un concerto de jazz con ecos de negros escravos maltratados.

De regreso á casa, ás 22,30, o ceo estaba toldado e choraba. A Lúa era o Sol.   

21 de abril.  Segundo día de ponte de versos.

Mentres escribo escoito como sintoniza a Ser con Mans Unidas, marcando goles contra a fame.

23 de abril. Día do libro, ese invento para viaxar no sofá.

Abril, mes dos libros, da palabra e das prímulas nos prados.

“Que haxa pan, auga e sal para todos”, como desexou Nelson Mandela.

              Eduardo.