UN AGASALLO DE ANDRES

Pois sí, o noso compañeiro Andrés tivo a deferencia de invitarme a que levase o Coro Parroquial a cantar na Misa da TVG o día de Pentecostés. O día que lles dei a noticia ós membros do coro foi como o estoupido de un bombazo. ¡Xa quixeran outros ter esa oportunidade de actuar diante das cámaras para todo Galicia!. De seguido empezamos a preparar o repertorio con enorme ilusión por parte de todos. Chegado o día, tódolos veciños da parroquia estiveron plantados diante de televexo xa que a nova corrérase como a pólvora. Quedaramos en que ás nove e media habiamos de estar na entrada de San Fructuoso; eu cheguei alí as 9,15 e xa fun o derradeiro en chegar. A nosa actuación estivo condicionada polos nervios (como era de esperar), producíndose os conseguintes fallos resaltados pola sensibilidade dos micrófonos da televisión. Con tódolos fallos, penso que fixemos un papel decoroso na mesma liña de outros coros que nos precederon este mesmo ano. De todos xeitos ós compoñentes faltoulles tempo para chegar á casa e miralo en internet con gran espírito crítico. O máis importante é que este acontecemento servíu para mellorar a autoestima do coro e renovar a ilusión para continuar con esta tarefa que tanto nos enriquece.  Como ben dixo Andrés, ó remate da Misa, o feito de que nunha parroquia rural de 130 veciños funcione un coro composto de 30 persoas maduras é todo un signo. Eu mesmo estou asombrado de que esta xente teña a perseverancia (acreditada dende xa oito anos) de acudir puntualmente os luns e xoves ó ensaio de 8 a 9 da tarde cada curso de Outubro a Maio. Claro que non todo é ensaiar: este próximo domingo temos unha cea (coma sempre no local dos ensaios) con menú moi caseiro, tamén coma sempre, no que cada señora trae da súa cociña unha delicatesen para compartir; outros traen o viño, o café, os chupitos,......logo empezarán os cantos por soleares hasta ben entrada a madrugada, todo coma de costumbre.  Este curso terminarémolo o día 5 de xuño facendo en autocar o camiño de Santiago en orden inverso para rematar no Cebreiro cunha Salve trala Misa vespertina.
Eu tamén quero sumarme á benvida de Chucho Muras a este faladoiro pois axuda a alonxar a idea de decadencia que parecía asomar no hourizonte. Precisamente non fai moitos días que tiven o pracer de pasar un día na súa compaña, xunto coa súa dona, disfrutando das vistas dende o cume do Pico Sacro e de outras paraxes do entorno. Aquél día de sol maravilloso tomou algunhas fotos con unha cámara diabólica que posúe. Non sería mala idea que nos amosase aquí algunha daquelas fotos e, de paso, que nos refrescara a memoria sobre aquela paisaxe que moitos dos blogueiros coñecen dende os tempos do Seminario e tamén por ter celebrado alí unha das xuntanzas de setembro. Ahí queda eso. Hala, Chucho!
Por hoxe mais nada, que xa é media noite. ¡Ánimo todos, que non decaia!. Fernando Ledo.