Discrepancias-2010 (R.Senin)




Saude! amigos quinta do 57: Vou intentar paresticar breve para non aburrir, porque vexo o blog algo demoralizado en canto a participantes.



Idesme a permitir unha alusión personal: eu por circunstancias academicas da época tiven que faer no seu momento as duas revalidas do bacherelato plan-57: a de 4º(só tina 5º aprobado,e daquela convalidaban sempre un curso menos do que tinas terminado, pero si o curso tina revalida tiñas que faela) e a de 6º porque si-Carlos Casares Mouriño (Xinzo de Limia 1941/Nigrán 2002) por esto das convalidacións atrasou dous anos, e iso que foi por letras a era un alumno brillante dentro e fora do Seminario. Nas probas solía haber en cada matéria 2 problemas/temas de 3-4 cuestións.Era frecuente nestas últimas encontrar a interpelación seguinte: “razona tu respuesta“ “no te limites a decir si o no” “justifica tu contestación”,”pon un ejemplo” etc.etc, por conseguinte (diria D Manuel Calvo Tojo) a ver si algún me pode decir razoando brevemente a resposta, as seguintes cuestións:



¿Cales son os méritos, acorde co Vaticano II (como di Rafael) dos dous últimos Bispos Donostiarras (San Sebastián) para pasar a historia da Igrexa Católica como exemplares?

Unha parte non pequena dos fieis pensa que, sobre todo o penúltimo (foi invitado póla Superioridade a pasar a “reserva” antes de cumplir a idade aconsellabel) contribueu a profundizar a brecha entre ofensores e ofendidos, entre verdugos e victimas, entre xente de boa fé e outra de menos boa.......

¿ é mérito ocultar terroristas na sacristía ou na casa rectoral?- -arcipreste Treviño-

¿é mérito recomendar “soto voce” non celebrar funerais pólas victimas do terrorismo? ¿ou por pegas?

¿é mérito ter no seu “HABER” o título de que ETA naceu e se alimentaou nos seus seminarios?

Todo esto chámase incardinarse e encarnarse no seu pobo?

Calquer obra boa (que seguramente as teñen) que se faga paralelamente a estos interrogantes poderaselle aplicar vários preceptos evanxélicos dos que non son desconocedores os Bispos precisamente.





Caso Munilla :



Contan as cronicas de “illo tempore” que o noso eminentísimo historiador compostelá e coéngo D Antonio Lopez Ferreiro, nas suas discrepancias có arzebispo da época , chegou en persoa a Roma a presentar os seus agravios ó Pontífice(Leon XIII,quizá). Este despois de escoitalo díxolle: “vuelva usted a su tierra, humillese ante el Arzobispo y haga ejercicios (espirituales).- Aviso a navegantes.



Un manifesto por escrito, publicado nos medios, premeditado, con diurnidade e alevosia, e con suficiente antelación, contra a designación dun Bispo lexitimamente nombrado, aunque todo hay que decilo, cuidadosamente preparado en tempo e forma para o lugar e para causa (ad hoc) eso (amigo Eduardo) no é unha discrepancia (nin simple nin composta) e lisa e llanamente un delito e un déficit de virtudes-especialmente caridade- que os que tendes instrucción en cánones e teoloxia, saberedes calificar moi ben, e por suposto quen corresponda.

O que pasa e que hay que andar cos tempos e non está o forno para bolos. Claro que como din en Setecoros e en Cabo de Crus (20Km en distancia reducida) “non hay peja sin marcha nejra” e pensan do designado (Xa titular):



¿para que foi estudar a Toledo da man dun clásico coma o arzebispo da época? Podendo faer practicamente o mesmo na sua terra?



¿para que tiña as listas no seu ordenador con detalles confidenciais e tendenciosos do clero da diocése?



¿porque iba bastante por libre e o seu aire cando estivo de párroco (19 anos) donde ahora está de Bispo?.



Esa pode ser a “mancha nejra” ou o pecado orixinal do Monseñor, pero o manifiesto foi un escandalo monumental, un pésimo exemplo e uma descalificación profesional total dos seus firmantes, aunque sexan maioria en termos parlamentarios.Comentando esto cun amigo dixome de coña, que os de Lefreve o lado dos de Donosti había que beatificalos.Outro que escoitaba respondeu espontaneamente:nesa dirección vai o Papa Benedicto.



Está moi ben o que decides dos cristians dos S II e IV e dos Bispos daquela época e do 1º Milênio, pero un lego preguntaría:



¿cal foi o estado da igrexa o final do milênio?

¿acordadesvos dos Papas que houbo no s X e como foron?



Teño entendido (oinllo a un ilustre profesor da USC, natural de Forçarei) que probablemente Santiago non existiria, si non fose a invasión musulmana (711).........logo ¿cal era o estado da cuestión?



“Nunca a igrexa católica en España experimentou un cambio e sufreu unha adaptación tal os tempos como a realizada nos últimos 30 anos do S XX” (V.Cárcel Ortí,Hª de la Iglesia Católica en la España contemporânea) mais ou menos – cito de memória-.



Que pasaría:



¿si lle preguntan os soldados que xeneral querian para dirixir a batalla?

¿si lle preguntaran os alumnos que profesor para explicarlle as matemáticas?

¿en que lingua queren que lles den a Filosofía?



- Contan as “malas linguas” que os republicanos na GC de cando en vez, antes de entrar en combate iban a votos, a ver si entraban ou non…..así lles foi.-

- -Xa vedes o que está pasando, cunha cuestión ben simple (¿) como é o bilingüismo na nosa terra.-

- Alguén me dixo ou lein (quizás) que dunha vez tocoulle a M.I.Sr Dr Manuel Capón a lección maxistral na inauguración do curso en S. Martino Pinario, o tema era: “Las vias Tomistas”.Tanto entusiasmo e fervor puxo o “magister” (era profesor de oratoria) na disertación, que aquilo parecia o mais importante da Teoloxia, e o cardeal Quiroga, que presidia, o final despois de felicitalo no protocolo, viuse obrigado a aclarar que estaba magnífica a “expositio” pero que só era un médio para, non um fin en si mesmo, e que os ointes tiveran esto moi en conta.-(outro aviso a navegantes)



“ O sacerdocio ocupa a penúltima posición(social) detrás dos militares de carreira”.



Magnífico. E sinal de que vamos por bo camiño. A min tocame no farrapo pólas duas bandas, afectivamente. Outro ilustre profesor de Filosofía recén prexubilado aqui en Pontevedra, aseguroume nunha conversa distendida de paseo póla alameda, que os curas e os militares non debían existir e ainda me dixo mais: a relixión e a guerra son un invento sinistro do home.

Eu que o repeto e admiroo moito contesteille que seguramente, pero mais adiante dixenlle que igual era como cas mulleres: que con elas mal pero sin elas peor, e deulle a risa.



Amigo Fernando Ledo: a historia de España,(como outras) é traxicómica e , desde logo, pendular. Ti sabes mellor ca mín que alguén dixo: em Espana ou andamos detrás dos curas com velas encendidas ou com paus. E así foi bem recentemente. A nosa xeración viveu os dous extremos da elongación do péndulo: desde o nacional catolicismo 1940-50 500 seminaristas, a situación actual laicismo ….27 seminaristas.



A igrexa e os exércitos durante o franquismo estiveron donde non deberon (non pudieron facelo doutra maneira) e agora tocalle estar no outro extremo e pagar as consecuencias: humillacións, desprestixio, acusacións ( as veces fundadas), falta de consideración, etc.etc. Quen manda, en xeral, é a economía: tempo de crise, fame, falta de traballo: aumentan as vocacións e os militares. Tempos de prosperidade, riqueza, empleo etc etc..disminuen. A ley do péndulo.

Os exércitos nos seus principios nutrianse fundamentalmente, do detrictus social (clases baixas e tropa) e da aristocracia (mandos superiores). Hoxe mais ou menos, case igual..Penso que a Igrexa tamen moi parecido:clero baixo e sobre todo relixiosos e mosteiros, proceden do rural, traballadores humildes etc..Xerarquía e clero mais cualificado(salvo excepcións que as hay) clases mais altas, economica e culturalmente.

Cando Monseñor Arauxo Iglesias era Bispo en activo (1970-85) era o único Bispo da época fillo de labregos, os demais tiñan todos orixes diversos pero non de labradio. Ainda así él non era fillo dun labrador o uso, senon que a sua nai traballaba de labrega, pero na casa do seu tio que era cura de parroquia e o pai estivo na emigración durante un tempo.



Monseñor Camino:



-Verde en moral católica.

- Verde en canonico.

- Verde en lóxica.

- etc



Seguramente..Pero se non é moito pedir e non atenta contra outros princípios fundamentais, eu agradecería que se puxeran exemplos e se razoara a resposta, como nas revalidas que citei o principio (mais ou menos), e non digo esto por marear a perdiz ou meter a Rafael e Eduardo nun brete (sobranlle recursos). Casi estou seguro que tanto Monseñor como o seu xefe actúan de boa fé, pero se esa fé e discutible, fágase abertamente e de modo e maneira que a entendan os menos documentados.

Unha vez nunha tertúlia de amigos (perdoade) e despois dunha argumentación algo académica un deles dixo: “ esto é así e o que queira saber mais que vaya a universidade”. Ó que estaba enfrente,caeulle tan mal aquilo, púxose en pe e respostoulle: “ Si te pos de esa maneira o mello que che podo decir e que vaias o carallo.”. Estou seguro que no blog da quinta -57 non se darán estes casos..



Só me queda encomendarme a clemencia e benignidade dos que poidan ler esto e queiran reponder e aceptar por anticipado a penitencia imposta.



Saúde , adeus







PD: Despois de mandar esto a imprenta, recibo comunicados de Eduardo que xá me contestan em parte e desmontan algo do interrogado.Pero non todo