AD MAIOREM VIM

Acabo de recibir a miña ración de macedonia de froitas da tempada que nos ofrece Eduardo. Coma sempre, moi interesantes as aportacións que nos achega sobre asuntos da actualidade. Eu tamén estou de acordo en que se da un certo papanatismo na nosa sociedade, polo que tende a copiar os costumes e estilos anglo-saxóns sen tomar ningunha actitude crítica. Penso que un papel determinante para este mimetismo é o que xoga a televisión.  Pero tamén creo que se da unha solapada influenza dos axentes  laicistas para que as celebracións relixiosas máis arraigadas na poboación pouco a pouco se vexan substituidas por outro tipo de celebracións en base a supostos valores e tradicións que se queren recuperar. Así ocorre non só coa efeméride de Santos e Defuntos, senón co Nadal, Semana santa, etc. Por outra banda, tamén penso que os que non participan das nosas crenzas estan no seu dereito de organizar as súas festas en paralelo sempre que se manteña o respeto mútuo que debe prevalecer  nunha sociedade madura.
Tocante a que o culto ós defuntos está esaxerado e que ás veces máis parece un negocio para os vivos, tamén estou de acordo. Todo o que se leva ó extremo perde o seu auténtico valor. Esto no campo da relixión existíu sempre e o mesmo Xesús vivíuno no seu tempo. O tema dos defuntos é moi delicado pois entran aquí as sensibilidades máis íntimas da nosa xente, e toda actuación desafortunada por exceso ou por defeuto resulta traumática. A tentación dos cregos neste asunto é deixarse levar para non ferir susceptibilidades dando lugar, inconscientemente, á confusión entre a fe e a superstición.  Sempre resulta máis doado transixir que replantexarse unha nova evanxelización, e non só neste tema senón en xeral.
Descoñezo o tema da monxa clarisa á que fas referencia; sempre compro o suplemento semanal da voz de galicia pero esa semana non o fixen. Polo que deduzo da reseña que fas, como din os meus paisanos, "chéirame a can".
Como xa vai ser media noite, e mañá é domingo, venme á memoria unha fórmula pedante de poñer fin a esta epístola, que nos viña no libro de texto de literatura nos tempos de D. Manuel García e que dicía así: "Ceso porque el cornerino vaso ya no sumunistra el etiópico licor al ansalino cálamo".  Ahí queda eso.
Fernando Ledo.