Non est necesse navigare

Amigos todos:Estamos principiando a rematar a primeira década deste século. Tempus fugit,carpe diem. (Falta o ergo que se sobreentende). Esta é unha das ideas forza dos libros chamados de autoaxuda. O pasado xa pasou e non volverá e o momento presente é o único que existe xa que o futuro é incerto como a vida mesma. Así que hai que aproveitar o día a día mentres andamos por este mundo. Que a todos ese futuro incerto vos depare bos momentos na compaña dos que temos arredor que é a quen nos debemos.


A frase que da titulo a este texto parece que procede daquel Pompeyo que xunto con Craso e Julio Cesar formaron o primeiro triunvirato que gobernou Roma. Na que foi antiga Universidade Laboral da Coruña Cruceiro Baleareas (Hoxe mantén o nome I.E.S Cruceiro Baleares) había un cadro moi grande co mapa mundi e arredor, en letra gótica, a inscrición seguinte: NAVIGARE NECESSE EST VIVERE NON EST NECESSE Como a frase estaba en círculo podíase empezar a ler por calquera sitio. Cando os alumnos nos preguntaban o significado, aos que sabiamos latín, traduciamos que non e necesario navegar e necesario vivir. Aínda que posteriormente un afeccionado a Historia díxome que o que pronunciara Pompeyo era ao revés. Estaba nunha batalla naval é o importante era navegar a vida pouco importaba. Xa vedes o mundo ao revés xa ven de lonxe. Que este ano que empeza non perdamos a ilusión de ilo poñendo algo mais dereito naquilo que teñamos competencia.


Nesta primeira tarde deste primeiro domingo deste ano xa me da ganas de deixalo así. Xa se veu a noite enriba. Despois das longas sobremesas destas comidas familiares que rematan á posta do sol xa non quedan moitas ganas de mais lerias. Amais debemos comezar o ano sen que o viño se nos avinagre. Non por moito madrugar amence mais cedo nin por desafogar os cabreos se transforman as realidades senón polo que, día a día ,podemos facer por mellorar o que está en relación con nós.


Vou, non obstante, a contarvos,conforme ao prometido, como descubrín a obra gráfica de Vicente Risco. Hai tempo lin un libriño: PELERINAXES I de Otero Pedrayo (Itinerario d`Ourense ao San Andrés de Teixido) editado por NOS no ano 1929. E unha gozada. Durante once días,parten o 4 de Xullo, fan unha viaxe a pé de Ourense a San Andrés de Teixido D. Ramón e D. Vicente. Tómanos por axentes do Catastro,inspectores da Facenda...etcétera. O diario escríbeo Pedrayo e as ilustracións son de Risco. Fundamentalmente detalles das Igrexas,petos de ánimas e cruceiros dos pobos polos que pasan. Sucédenlle e descobren moitas curiosidades que D. Ramón conta tan ben. Un día comenteino cun profesor de galego, de casualidade, e foi o que me informou da obra gráfica de Risco. Hai un libro en Galaxia que leva ese título.


Risco que se ten como o pai do nacionalismo Galego, da teoría, tivo unha vida parece que moi atormentada .Foi moi crítico coas alianzas e derivas do partido galeguista cos demais partidos que formaron a fronte popular. De todos modos participou activamente na campaña a prol do Estatuto de Galicia. Cando deron o golpe de estado contra a república pasouno mal. Para salvar a vida,”durante a guerra foi un afervoado cantor dos fascistas sublevados” segundo di a súa biografía. No 36 o Mosteiro de Oseira converteuse en cárcere como tantos outros. Os falanxistas levárono para que lle dese charlas aos presos sobre o beneficioso que era o fascismo dos sublevados. Na Rexión aparecen os seus artículos laudatorios Por iso Castelao cando se refire a el en “Sempre en Galiza”e o cita di: "dicía Risco, cando Risco era alguén".


Por hoxe mais nada. Agradecerlle a Eduardo as colaboracións tan rigorosas que fai e tamén a información que nos dou Luis Sánchez sobre ao O.N.G.e mais a obra dese misioneiro que son os que gañan sobradamente o Ceo. A todos os que participades mais activamente ou menos, sen esquecer a Andrés L.e a Puertas que nos deixa ler os poemas que tan ben compón. A Fernando Ledo, a Luciano e aos que algunha vez participastes nesta canle de comunicación. Contádenos algo que nos gustará lelo. Que os Reis vos traian algo se o merecestes e se non carbón. Rafael